Επέτειος 1821 - Ο πανηγυρικός της ημέρας (όπως δε θα διαβαστεί)

Ο ‘’ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ’’ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το 1821, η ιστορία και η συλλογική μνήμη, θέλει την Εκκλησία να ευλογεί τα όπλα στον αγώνα της παλιγγενεσίας. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, ανεξάρτητα από τη γενική στάση των ταγών της κατά τους αιώνες που προηγήθηκαν και ανεξάρτητα από το timing της έναρξης της επανάστασης (25 Μαρτίου, ή άλλη μέρα). Και ναι, ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός Γ’, ήταν ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής από την πλευρά της Εκκλησίας τότε.

Με σύγχρονους τεχνοκρατικούς όρους μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι το 1821, η Εκκλησία πρωταγωνίστησε στον αγώνα των υπηκόων, εναντίον ενός καθεστώτος το οποίο κατίσχυε του ελληνισμού και τον αφαίμαζε έως θανάτου. Κατέπνιγε την Αλήθεια και εκμαύλιζε τους ανθρώπους.

Επίσης, με σύγχρονους νεοφιλελεύθερους όρους και τρόπο σκέψης ‘’a la skaitv’’, οι επαναστάτες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απλοί τρομοκράτες, εναντίοι της έννομης τάξης.

Στον ένοπλο αυτό αγώνα, πρωτοστατεί η Εκκλησία και είναι ίσως ο αρχηγός των ‘’τρομοκρατών’’.

Είναι η επανακαθιέρωση της  Εκκλησίας, εν συνόλω ως αντικαθεστωτική οντότητα (φυσικός ρόλος).

Η δικαιολογία για την εμπλοκή και τον ηγετικό ρόλο της Εκκλησίας στα ‘’κοσμικά’’, ήταν το βαθύ αίσθημα της ευθύνης στην υποστήριξη του αιτήματος στην επιστροφή στις αρχές, τις αξίες και τα πνευματικά ιδεώδη της ελληνικής παράδοσης, τα οποία εξαλείφονταν, από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, εμποτισμένο σε μια ολοκληρωτική ιδεολογία (θρησκεία), που διέστρεφε το ανθρώπινο υποκείμενο ανεπανόρθωτα.

Όμως, ο Χριστός δεν είπε ποτέ, όποιος με ακολουθήσει θα καλοπεράσει. Ούτε κήρυξε ένοπλο αγώνα εναντίον των Ρωμαίων, ούτε καν οι χριστιανοί εναντίον των Εβραίων. Ούτε κήρυξε, ή δίδαξε ποτέ κάτι σχετικό με κοσμικές επαναστάσεις. Ο φυσικός χώρος της Εκκλησίας είναι ο διωγμός και αυτό η Εκκλησία το είχε εξασφαλισμένο. Δεν της έλειπε τίποτα. 

Πάρα ταύτα, η Εκκλησία όχι μόνο ευλογεί αλλά και ηγείται στον ένοπλο αγώνα εναντίον του καθεστώτος. Παράδοξο μέγα!

ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΡΟΣ

Το καθεστώς υπό το οποίο ζούσαν οι υπήκοοι της αυτοκρατορίας, δεν ήταν ταξικό. Ήταν πολύ εύκολο για κάποιον υπήκοο να μεταβεί από την τάξη του υποτελή (ραγιά), στην τάξη του ευνοούμενου του καθεστώτος και να γίνει καθεστωτικός. Αρκούσε να αλλάξει ιδεολογία (θρησκεία). Αρκούσε επίσης να είναι υποτελής (γλύφτης) των καθεστωτικών οργάνων (προεστοί, επίτροποι, δημογέροντες, κοτζαμπάσηδες, επιστάτες). Αρκούσε να γίνει από άνθρωπος, ‘’κομματόσκυλο’’. Γι’ αυτό και ο αγώνας δεν ήταν ταξικός. Οι περισσότεροι (κατά τη γνώμη μου πάνω από το 80% των υπηκόων), σταδιακά ασπάστηκαν την καθεστωτική ιδεολογία. Ασπάστηκαν το καθεστωτικό αφήγημα. Οι περισσότεροι οικειοθελώς, καθόσον το δέλεαρ των προνομίων των φίλων του κράτους (οι τσάντες με τα λεφτά ως εποποιία), είναι πάντα mind changing.

Ένα ελάχιστο ποσοστό αντικαθεστωτικών, ήταν αυτοί οι οποίοι αντιστάθηκαν. Κάποιοι για ίδιο όφελος, απλά για να ιδρύσουν ένα νέο καθεστώς, ίδιο και χειρότερο με το προηγούμενο και κάποιοι άλλοι που πήραν στους ώμους τους το βαρύ φορτίο της παλιγγενεσίας. Χαρακτηριστική η απάντηση του Μακρυγιάννη στο Γκούρα, όταν ο τελευταίος, μοίραζε πάνω από την Ακρόπολη, την Αθήνα σε τσιφλίκια, την ώρα που η μάχες ακόμα μαίνονταν στα πόδια τους. ‘’Να τη χέσω τέτοια λευτεριά, που θα κάμω εγώ εσένα πασά!’’.

Ο Γκούρας δεν ήταν αντικαθεστωτικός. Ήταν το ίδιο το καθεστώς. Ήταν σα να λέμε η αντιπολίτευση της εποχής. Σα να λέμε ΝΔ με αρχηγό το Μαχμούτ Β΄ και Σύριζα με αρχηγό το Γκούρα. Όσο αφορά στο Μακρυγιάννη, δεν υπάρχει αντίστοιχο κόμμα σήμερα για να παραλληλιστεί.

Φυσικά δεν υπάρχει αντίστοιχος του επισκόπου Παλαιών Πατρών, ούτε ‘’αντίστοιχη Εκκλησία’’. Διότι θα επαναλάβω ότι η Εκκλησία, μέσα σε όλα αυτά τα ‘’κοσμικά καθεστωτικά δρώμενα’’, δεν έμενε αμέτοχη. Παρότι τα προνόμια εξαγόραζαν πολλές συνειδήσεις στην ιεραρχία (όπως πάντα άλλωστε), η βάση ήταν ισχυρή και πάντα διατηρούσε ζωντανή τη βαθιά γνώση της πολιτισμικής διαφορετικότητας και ευκαιρίας δοθείσης, ευλόγησε και ηγήθηκε στον ένοπλο αγώνα των ‘’τρομοκρατών’’ εναντίον του καθεστώτος, με εκατοντάδες κληρικούς να παίρνουν κι αυτοί οι ίδιοι τα όπλα.

Αναρωτιέμαι,

      - γιατί η Εκκλησία τότε δεν έμεινε μόνο στον ‘’πνευματικό’’ της ρόλο (αν σημαίνει κάτι αυτό);

      - γιατί η Εκκλησία τότε δεν περιορίστηκε στη νηστεία και την προσευχή;

      - γιατί η Εκκλησία δεν ακολούθησε το ‘’απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ’’;

      - γιατί η Εκκλησία δε συσχηματίστηκε με το καθεστώς, όπως έκαναν σε απόλυτο βαθμό οι Εβραίοι;

      - γιατί η Εκκλησία ευλόγησε έναν ΕΝΟΠΛΟ αγώνα (άκουσον-άκουσον);

      - δεν ήταν θέλημα Θεού ‘’η Πόλη να τουρκέψει’’;

      - δεν είναι θέλημα Θεού η υποταγή στους άρχοντες;

      - δεν ήταν η Εκκλησία κατά της βίας και των σφαγών;

Παράδοξο μέγα και ακατανόητο γεγονός για τη μασκοφορεμένη σημερινή Εκκλησία και τους σημερινούς πιστούς, που κρυφά και φανερά αφορίζουν τους αγωνιστές της ελευθερίας.

Η μόνη ερμηνεία στην παραδοξότητα είναι η ρήση του απαγχονισθέντος πατριάρχη Γρηγορίου Ε’, «Χρεωστούμεν να ποιμαίνωμεν καλώς τα ποίμνιά μας και χρείας τυχούσης να κάμωμε όπως έκαμεν ο Ιησούς δι΄ ημάς δια να μας σώσει».

ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΡΟΣ 2

Τηρουμένων των αναλογιών, τα χρόνια που ακολούθησαν της παλιγγενεσίας, ένα νέο καθεστώς με ελαφρά διαφορετικές μορφές, συνεχίζει να καταδυναστεύει και να αφαιμάζει τον ελληνισμό. Το έκτρωμα της ολιγαρχίας (κοινοβουλευτισμός), επιβάλλεται με πονηριά από γυναικωτούς λιμοκοντόρους, εξαϋλώνοντας δημοκρατικές παραδόσεις διακυβέρνησης αιώνων (τα κοινά).

Aυτή τη φορά ο ελληνισμός δεν άντεξε. Οι διανοούμενοι και στοχαστές μιλούν και γράφουν πλέον για την ‘’ανολοκλήρωτη επανάσταση του 1821’’. Ο ελληνισμός βρέθηκε σε χειρότερη θέση απ’ ότι κατά τη περίοδο της τουρκοκρατίας. Κι αυτή τη φορά, η Εκκλησία, απολύτως συμπράττουσα με τα εγκατεστημένα Δυτικά καθεστώτα, αφαίρεσε κάθε δυνατότητα συνέχειας του ελληνισμού. Ο ελληνισμός αλλοτριώθηκε πλήρως. Εκβαρβαρίστηκε με ένα βελούδινο τρόπο, σε ένα πολιτισμικό συνονθύλευμα που εμπεριείχε όλα τα στραβά της Ανατολής και όλα τα στραβά της Δύσης.

Κοσμογονικά γεγονότα έχουν συμβεί στα 200 αυτά χρόνια. Ο ελληνισμός, παρότι φαινομενικά επεκτάθηκε (εδαφικά, πληθυσμιακά, πολιτισμικά), στην ουσία και σε απόλυτους αριθμούς συρρικνώθηκε απόλυτα. Ενώ αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα έθνη παγκοσμίως αριθμητικά στην αρχαιότητα και κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έφτασε μόλις μερικά εκατομμύρια σήμερα (στοιχεία στις παρατηρήσεις). Πολιτισμικά, η επανάσταση σήμανε το πέρας του ελληνισμού, που, μέσα στο καθεστώς διατηρούνταν. Φυσικό επακόλουθο των βαρβαρικών δυτικότροπων απολυταρχιών που μας μπαστακώθηκαν και του εκδυτικισμού – εκκοσμίκευσης της Εκκλησίας. Το πρότυπο του Έλληνα άλλαξε. Από αυτό του ελεύθερου και ασυμβίβαστου Καραϊσκάκη, σταδιακά μεταλλάχθηκε στο πρότυπο των ψαλιδόκωλων ντιντίδων, σφουγκοκωλάριων των «πεφωτισμένων και λελαμπρυσμένων της Εσπερίας εθνών».

ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΡΟΣ 3

Στις μέρες μας, κοσμογονικά γεγονότα συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα. Τις εκκλησιές κλειδώνουν από μέσα, φοβισμένοι οι μασκοφορεμένοι αβανταδόροι του καθεστώτος. Η πίστη εξοβελίστηκε από κάθε τι δημόσιο, η πατρίδα ξεπουλιέται από ντόπιους εχθρούς και προδότες, η διαφθορά και η διαστροφή επιβάλλονται ως κανονικότητα. Οι θεματοφύλακες του έθνους (Εκκλησία, στρατός και δάσκαλοι), έγιναν υπάλληλοι του κράτους και ουραγοί των εξελίξεων. Γέροι και οι νέοι θλιβεροί ζητιάνοι επιδομάτων.

Και η Εκκλησία, μασκοφορεμένη, αυτιστική και αμέτοχη. Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ξεκινάει με ένα μοναδικό ως προς τη φύση του καθεστωτικό έγκλημα και η Εκκλησία ζει υπό την μακάρια κατάσταση της περιόδου της νηστείας και της προσευχής! Με συνθήματα όπως, «μη ταρασσέσθω υμών η καρδία», «Απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», διαβιεί εν ειρήνη.

Οπωσδήποτε το ''Καίσαρος Καίσαρι’’, αποτελεί απόλυτη προτροπή γι’ αυτούς που:

    - λειώνουν το κορμί και το νου τους, λαμπάδα υπέρ των θυμάτων του ολοκληρωτισμού και υπέρ της παλινόρθωσης του ελληνισμού, όπως το 1821.

    - αντιτάσσονται θυσιαστικά στον ολοκληρωτισμό, έστω και εν μέσω Σαρακοστής, όπως το 1821.

    - δεν αφήνουν το ποίμνιό τους βορά των λύκων, αλλά θυσιάζονται γι’ αυτό, όπως το 1821.

    - δεν είναι οι ίδιοι λύκοι.

Ταυτόχρονα όμως,

το ''Καίσαρος Καίσαρι'' αποτελεί και εμετική δικαιολογία, για όσους θέλουν να είναι ''και με το Θεό και με το Μαμωνά’’.

Ανατριχιαστική μίμηση του Εβραϊκού Σαββατισμού!

Επαίσχυντη δικαιολογία για τους γαλανόλευκους καρναβαλιστές, που φτύνοντας στα μούτρα της Εκκλησίας του 1821, θα γιορτάσουμε αύριο γεμάτοι συγκίνηση και εθνική έπαρση, άραγε τι; Την απόλυτη συνθηκολόγησή μας;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ζούμε σε καιρούς υποδούλωσης, παρόμοιους με αυτούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν, είναι γιατί έχουν ήδη ''εξισλαμιστεί’’. Είναι φίλοι των αρχόντων. Είναι το καθεστώς.  Έχουν απεμπολήσει την ελληνικότητά τους. Και το έχουν κάνει οικειοθελώς. Μόνο οι ψυχολογικοί μηχανισμοί άμυνας, δεν αφήνουν κάποιους να το παραδεχτούν.

Ο εχθρός το 1821, δεν ήταν ένα άλλο κράτος. Ο εχθρός το 1821, ήταν ένας άλλος πολιτισμός.

Ο εχθρός το 2023 δεν είναι ένα άλλο κράτος. Ο εχθρός το 2023 είναι το κράτος.

Και η Εκκλησία αυτή τη φορά είναι μαζί με τον εχθρό. Φωτεινές ελάχιστες εξαιρέσεις, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Αφού δεν μπορούμε να ''επαναστατήσουμε’’ αλλά ούτε και να νοιώσουμε τα ουσιώδη της ελληνικότητας, αφού σήμερα η Εκκλησία ευλογεί την εξόντωση των ραγιάδων δια της ευθείας σύμπραξης, ή δια της σιωπής, καλύτερα να μη γιορτάσουμε φέτος. Άλλωστε τι να γιορτάσουμε; Την αποτυχημένη επανάσταση, ή την αλλαγή καθεστώτος;

Από 400 χρόνια στη Σκύλλα, πήγαμε σε 200 χρόνια Χάρυβδη.

Ίσως να πρέπει να περάσουν ακόμα 200 χρόνια για να ωριμάσει η ιδέα της Παλιγγενεσίας.

Ας αφήσουμε όμως τώρα αυτά τα στενάχωρα. Άντε ας φάμε και λίγο μπακαλιάρο αύριο να δυναμώσουμε καταμεσής της νηστείας. Άνθρωποι είμαστε!

''Μπακαλιάρος pass’’ παίζει; ξέρει κανείς;

ΝΑΛ

Παρατήρηση:

Πληθυσμός Ελλήνων πριν την Επανάσταση (1810) ήταν 7-9 εκ. Η Αγγλία είχε την ίδια περίοδο 9 εκ. Ήταν το μεγαλύτερο κομμάτι στα Βαλκάνια. Η Μολδοβλαχία (Ρουμανία) που είναι τώρα 20 εκ ήταν τότε 500 χιλ με 1 εκ.

Στην αρχαιότητα ήμασταν το μεγαλύτερο έθνος της Ευρώπης. Ήταν 4-5 εκ οι Έλληνες (γι' αυτό είχαν εξαπλωθεί σ' όλη τη Μεσόγειο) και όλη η Ευρώπη είχε 20-30 εκ πληθυσμό. Όλος ο πλανήτης είχε 250-400 εκ πληθυσμό σε όλη την περίοδο της αρχαιότητας. Δηλαδή είχαμε πληθυσμό αναλογικά όσο έχει η Αμερική σήμερα στον παγκόσμιο πληθυσμό.