Η Καταλονία ως κακό προηγούμενο

Λοιπόν, δεν είμαι ειδικός αναλυτής της ιστορίας της Ισπανίας και της Καταλονίας, πλην όμως, κάτι εδώ δεν πάει καλά και δεν χρειάζεται νομίζω τρελές γνώσεις για να το αντιληφθεί κανείς.

Η κρίση της σημερινής κοινωνίας σήμερα δεν είναι ως επί το πλείστον οικονομική. Είναι η κρίση του τρόπου κατανόησης του κόσμου. Είναι κρίση του τρόπου κατανόησης της ιστορίας. Τα χαρακτηριστικά αυτής της κρίσης είναι αυτά που περιγράφονται τις τελευταίες μέρες με την κρίση στην Ισπανία.

Όπως χαρακτηριστικά παρατηρεί ο π. Νικ. Λουδοβίκος: [Βιώνουμε τον πολιτισμό του ‘’είναι επιλογή μου’’ σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. ''Είναι επιλογή μου’’ λοιπόν και σταματούν όλες οι συζητήσεις. Καμιά αναφορά σε αρχές, σε ιδέες. Είναι η εποχή της επικράτησης των υποκειμενικών λόγων σε σχέση με τους αντικειμενικούς. Ο απόλυτος ναρκισσισμός. Κι όλα αυτά μέσα στον ορθολογισμό της Δύσης. Ο ''καθαρός'' ορθολογισμός, μετετράπη σε εργαλειακό ορθολογισμό. Θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα και σοφιστικό ορθολογισμό. Θρησκευτικό δόγμα αυτού του εργαλειακού ορθολογισμού το σύνθημα ''να περνάμε καλά''. Να περνάμε καλά σήμερα κι όχι στο μέλλον. H πραγματικότητα είναι αυταπάτη κι αυτό που έχει σημασία είναι η ιδιωτική μου αλήθεια. Αυτό που υπάρχει είναι αυτό που εγώ καταλαβαίνω, αυτό που με βοηθάει, σήμερα, τώρα. Αυτό που με βοηθάει σήμερα, τώρα, μπορεί να ΄ναι καταστροφικό αύριο. Δεν με ενδιαφέρει!] .

Κάπως έτσι σκέφτονται οι πολιτισμένοι σήμερα.

Πάμε λοιπόν πάλι στην κρίση στην Ισπανία. Ακούω εδώ και μερικές μέρες αναλύσεις από το BBC και DW. Διαβάζω και ότι άλλο μπορώ να βρω στο ίντερνετ σχετικά με την ιστορική διάσταση του θέματος.

ΔΕΝ έχω καταλάβει τίποτα. Είτε επειδή δεν υπάρχει τίποτα (ουσιώδες), είτε επειδή αυτοί που ασχολούνται με το θέμα δεν έχουν καταλάβει και επομένως δεν μπορούν να δώσουν και στους άλλους να καταλάβουν. Η ιστορία, πιο πολύ μου φέρνει κάτι σε ‘’Βροντάκηδες και οι Φουρτουνάκηδες’’, παρά σε κάτι πιο ουσιαστικό. εδώ είναι που μπαίνει το ΄΄... επικράτηση των υποκειμενικών λόγων σε σχέση με τους αντικειμενικούς’’. Είναι επιλογή λοιπόν ''και τα σκυλιά δεμένα''.

Το θέμα δεν θα με ενδιέφερε ιδιαιτέρως αν επρόκειτο για μια ξεκάθαρα εθνοτική διαφορά, τύπου πρώην Γιουγκοσλαβίας, όπου οι εθνότητες, όντως είχαν τεράστιες διαφορές, κυρίως θρησκευτικές (ορθόδοξοι, καθολικοί, μουσουλμάνοι). Η συνταγή της επιτυχίας κάθε ‘’εμφυλίου’’.

Όμως το θέμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία, διότι διαμορφώνει περίεργες συνήθειες και ηλίθια προηγούμενα. Ξαφνικά, όλοι οι προοδευτικοί και δημοκράτες τάσσονται υπέρ της αυτοδιάθεσης κάθε πικραμένου. Γιατί: Γιατί έτσι. Γιατί έτσι γουστάρει ο κάθε πικραμένος. Είναι η επιλογή του. Κι έτσι, αποκτά κάθε δικαίωμα. ''Η επανάσταση του οτιδήποτε!'' (π. Νικ. Λουδοβίκος)

Είπα λοιπόν να σκεφτώ λίγο διαφορετικά. Να ''follow the money''. Κι όπου με πάνε.

Αν λοιπόν το κάνουμε, θα τα καταλάβουμε όλα. Όλα τα άλλα, περί πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων, καταπίεσης, μεγάλης ιστορίας κλπ είναι για συλλογικότητες με υψηλό πολιτισμικό επίπεδο. Λαούς που ο πολιτισμός τους, τόσο πολύ διαφέρει από τον διπλανό τους, που πραγματικά καταπιέζονται από τους βάρβαρους γείτονες. Τέτοιο πράγμα δε συμβαίνει όμως στην περίπτωση που αναφερόμαστε.

Το θέμα δεν είναι εθνικιστικής φύσεως και ελευθεριών,του τύπου ''δεν αντέχω άλλο το ζυγό του κατακτητή''. Τα Ευρωπαϊκά κράτη (Βέλγιο, Γερμανία, ΗΒ, Ιταλία κοκ) αποτελούνται από διαφορετικές εθνότητες που όμως καταφέρνουν να συνυπάρχουν διότι αυτό σημαίνει πολιτισμός. Η Ενωμένη Ευρώπη που αποτέλεσε το όνειρο των πολιτών της, υποτίθεται ότι αποτελείται από πολλά έθνη και έναν πολιτισμό. Είναι δηλαδή, πολυεθνική και μονοπολιτισμική. Ακριβώς όπως ήταν η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ακριβώς όπως είναι οι ΗΠΑ.

Το πολιτισμικό πρότυπο στο οποίο στοχεύουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη είναι το ίδιο. Η οικονομική ευμάρεια. Να περνάμε καλά, ατομικές ελευθερίες, απόλυτος ναρκισσισμός κι ‘’άγιος ο θεός’’!Τι διαφορετικές κουλτούρες και κουραφέξαλα!

Τώρα στο θέμα μας. Οι ‘’λαοί’’ ως συλλογικά πρόσωπα, δρουν ακριβώς όπως και τα φυσικά πρόσωπα. Εντελώς ιδιοτελώς. Βλέπουν λοιπόν οι Καταλανοί ότι είναι το πιο ισχυρό οικονομικά κομμάτι της Ισπανίας, άντε να ανεξαρτητοποιηθούμε. Μόλις συμβεί αυτό, ‘’άντε να μπούμε στην ΕΕ’’ (που θα τους δεσμεύσει πιο πολύ απ’ ότι η Ισπανία), πλην όμως ως ισχυρή οικονομία, θα 'χουν το πάνω χέρι σε μια κοινή αγορά.

Δηλαδή, σταματώ εγώ ο πλούσιος να με ‘’εκμεταλλεύεται’ η φτωχή Ισπανία, αλλά θα μπω στην ΕΕ για να εκμεταλλεύομαι ως ισχυρός πλέον τα οφέλη της (κοινή αγορά). Και πάλι με την Ισπανία θα ‘μαι μια χαρά. Θα είμαι όπως πριν, αφού βρε αδερφέ είμαστε στην ίδια ΕΕ. Ένα πράμα! Αλλά, εγώ ο πλούσιος, θα κάνω πιο πολύ παρέα με πλούσιους. Οι φτωχοί βρείτε τα μεταξύ σας. Ο καθένας στη θέση που του ταιριάζει.

Και τα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη, λογικό μου φαίνεται να υποστηρίζουν αποσχίσεις, αφού πλέον η εξουσία τους σε συνασπισμούς τύπου ΕΕ, που αποτελείται από μικρά και αδύναμα κρατίδια καθίσταται αδιαμφισβήτητη.

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στα άλλα ‘’πολυεθικά’’ κράτη της ΕΕ. Ας σκεφτούμε δηλαδή τους λόγους που θέλουν να αυτονομηθούν οι Β. Ιταλοί. Καθαρά οικονομικοί. Για το αποδείξω θα δώσω ένα παράδειγμα. Σκέψου να βρεθούν πετρέλαια πλησίον της Σικελίας! Θα θέλουν τότε οι Β. Ιταλοί αυτονομία; E; Δε νομίζω!

Ή ακόμα ένα καλό. Για φανταστείτε να βρεθούν πετρέλαια νοτίως της Κρήτης (οσονούπω). Ε, τότε είναι που θα κηρύξουν οι Κρητικοί ανεξαρτησία από το ‘’ανάλγητο κράτος των Αθηνών’’! ‘’Να πληρώσουν τα χρέη οι Αθηναίοι που τα φάγανε!’’ κοκ.

Μετά οι μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης θα ζητήσει ‘’δικαιολογημένα’’ αυτονομία (πάει κι Θράκη).

Και μετά οι Κυκλάδες με τα Δωδεκάνησα, ως η ‘’Κοινοπολιτεία του Αρχιπελάγους’’, θα συνάψουν και διμερείς σχέσεις με την ‘’Κρητική πολιτεία’’ και με την ήδη ανεξάρτητη Κύπρο και τι καλά!!, Τα Επτάνησα για πολιτισμικούς λόγους θα αποσχιστούν, αφού δεν θα αντέχουν άλλο την καφρίλα των υπολοίπων, η Θεσσαλία, η Ήπειρος και η Μακεδονία θα αποσχιστούν από την παλιά Ελλάδα (Πελοπόννησος και Στερεά). Μετά θα πουν όλοι, βρε λίγοι μείναμε, δεν τα σπάμε κι εμείς να γίνουμε πόλεις κράτη, μιας και έχουμε και ιστορικό προηγούμενο!

Και μετά, όποιος στον κόσμο ή στην Ευρώπη ή γείτονας έχει καταφέρει να παραμείνει μεγάλος ενωμένος και ισχυρός, θα έρθει να συλλέξει τα κρατίδια ως ώριμα φρούτα και να τα καταβροχθίσει. Ξανά αυτοκρατορίες, ξανά πολυεθνικές κρατικές οντότητες, ξανά καταπίεση, ξανά επαναστάσεις. Και ξανά-μανά, σε δουλειά να βρισκόμαστε!

Κι αυτό θα συμβεί διότι αν είναι στην ανθρώπινη φύση, ο ισχυρός να επιβάλλεται στους αδύναμους, στις διεθνείς σχέσεις είναι απαράβατος νόμος.

Απλοϊκή ανάλυση, δε λέω. Αλλά και καμιά σοβαρή, δεν άκουσα μέχρι τώρα!

ΝΑΛ