Η σωστή πλευρά της ιστορίας

Όπως φαίνεται, μάλλον δεν ακολουθούμε τη σωστή πλευρά της ιστορίας.

Ήταν άλλωστε προφανές, εφόσον, το επιχείρημα, ‘’ακολουθώ τη σωστή πλευρά της ιστορίας’’, είναι απόρροια του πλέον ανήθικου τρόπου σκέψης, που οφείλεται σε ακόμα πιο ανήθικο τρόπο ζωής.

Το ορθό θα ήταν ‘’ακολουθώ αρχές, αξίες και δίκαιο, είμαι με την αλήθεια’’.

Το να ακολουθώ τη σωστή πλευρά της ιστορίας είναι τυχοδιωκτισμός. Σημαίνει είμαι με αυτόν που θεωρώ ότι θα γράψει την ιστορία, δηλαδή με αυτόν που θεωρώ ότι θα υπερισχύσει.

Έτσι εύκολα κάποιος, για να είναι με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, γίνεται δωσίλογος, αριστερός, δεξιός, χριστιανός, άθεος, αμερικανόφιλος, ρωσόφιλος, ψεκασμένος, αψέκαστος, κοκ

Βέβαια, αργά ή γρήγορα, η ανθρωπότητα έχει τη μεταφυσική ικανότητα, άλλες φορές να ξερνά βίαια και άλλες φορές να αναδεικνύει ήρεμα, την αλήθεια των πραγμάτων.

Η αλήθεια αυτή όμως δεν είναι προσλήψιμη από τυχοδιώκτες, οι οποίοι ως μηδενιστές, ζουν στον στενό «ιστορικό χρόνο» της δίκης τους ζωής.

Χωρίς παρελθόν και μέλλον, χωρίς προγόνους και απογόνους, θεωρούν εαυτούς, πρωτεύοντα θηλαστικά με ιστορία 80 ετών και προσωπική αξία, το ισοδύναμο σε τόνους τροφής, αριθμού ακινήτων, βαθμού εξουσίας και κοινωνικής τάξης.

Προσφάτως (ως μη όφειλε) στην επιχειρηματολογία των θηλαστικών, έχει μπει ο όρος ‘’δίκαιο’’.

Όμως, το δίκαιο ως απόλυτη έννοια, ταυτίζεται με την αλήθεια και έχει κι αυτό μεταφυσική υπόσταση.

Τα θηλαστικά, χαμπάρι δεν παίρνουν από άλλου είδους δικαίου από το ‘’νομικό’’ και ως εκ τούτου το εργαλειοποιούν κατά το δοκούν. Άλλωστε, η μεταφυσική του ρίζα, ντύνει ακόμη με αίγλη τη λέξη ‘’δίκαιο – δικαιοσύνη’’.

Όμως το δίκαιο μετεξελισσόμενο σε ανθρώπινη επινόηση, δεν έχει διαχρονική και διαπολιτισμική ισχύ, καθόσον είναι κοινωνικό προϊόν, μεταβαλλόμενο ανά τόπο, χρόνο, κοινωνία. 

Εν ολίγοις, ούτε δίκαιο, ούτε αλήθεια, αλλά ούτε και ιστορία έχει το  επιχείρημα ‘’ακολουθώ τη σωστή πλευρά της ιστορίας’’.

Ας ελπίσουμε να μη μας ξεράσει η ιστορία.