Ο φασίστας μέσα μας

Νομίζω, ότι έχουμε μπερδέψει τη λέξη φασίστας με τη λέξη αυταρχικός. Είναι πολύ εύκολο να το καταλάβουμε αυτό εάν απλά παρατηρήσουμε την ευκολία με την οποία ο χαρακτηρισμός αυτός αποδίδεται σήμερα. Στην πραγματικότητα, ποτέ η λέξη δε σήμαινε κάτι συγκεκριμένο.

Δεν είναι κακό να αλλάζει η έννοια μιας λέξης με τον καιρό. Όμως είναι ανάγκη να το γνωρίζουμε.

Φασίστας λοιπόν σήμερα είναι ο αυταρχικός.

Επεξηγηματικό σχόλιο: Δεν είναι δηλαδή δυνατό να αποδίδεται ο χαρακτηρισμός φασίστας στους ακροδεξιούς οι οποίοι αυτοχαρακτηρίζονται ως εθνικιστές που αγαπούν δηλαδή και νοιάζονται για το καλό της πατρίδος, αυτόκλητοι προστάτες του ελληνικού έθνους και της ελληνικότητας εν γένει, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν ιδέα για τι μιλάνε. Σε αυτούς θα αρκούσε ο χαρακτηρισμός ‘’ηλίθιοι’’.

Επίσης δεν είναι δυνατόν να μην αποδίδεται ο χαρακτηρισμός "φασίστας" για παράδειγμα στον Στάλιν (ας μην ασχοληθούμε όμως τώρα με αυτό).

Λοιπόν, αν είχαμε ένα φασιστόμετρο και μετράγαμε τους άρχοντες στην Ελλάδα, από τη χούντα συμπεριλαμβανομένης και μετά, πολύ δύσκολα θα μπορούσαμε να βρούμε ποιος κατέχει τα πρωτεία της αυταρχικότητας, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος όπως και του τρόπου διακυβέρνησης.

- Ως αποτέλεσμα θα θεωρήσουμε τη ζημιά ή το όφελος που προκάλεσε ο καθένας στον ελληνισμό σε πολιτισμικό επίπεδο (γλώσσα, παιδεία, όραμα, ιδεολογία, κλπ) που συμπαρασύρει όλους τους άλλους τομείς (οικονομία, εθν. κυριαρχία κλπ).

- Ως τρόπο διακυβέρνησης θα θεωρήσουμε τον ‘’ότι κατεβάσει η κούτρα μου’’ τρόπο (ελευθεριότητας style ‘’απολύτων’’ αρχόντων δηλαδή Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης και ξανά μανά).

Η χούντα βεβαίως φέρει ιδιαίτερο βάρος ευθύνης, αφού αυτή σηματοδότησε την έναρξη της κατάπτωσης και όχι η μεταπολίτευση όπως είναι η γενική εντύπωση.

Πολλοί Έλληνες στοχαστές (Γ. Καραμπελιάς, Θ. Ζιάκας, Χ. Γιανναράς) υποστηρίζουν ότι το συλλογικό υποκείμενο (η ιδιομορφία του Έλληνα, ο ανθρωπολογικός τύπος του Έλληνα) πριν τη χούντα ήταν διαφορετικό από το συλλογικό υποκείμενο μετά από αυτή. Όσοι έχουν ικανό αριθμό ετών στις πλάτες τους ίσως να μπορούσαν να μας το πιστοποιήσουν.

Τι ακριβώς συνέβη, από τι ‘’κρεατομηχανή’’ περάσαμε, ένας θεός ξέρει!!!

Κάτω από αυτή την συλλογιστική και παρότι η μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδος βρίθει από αυταρχικούς πολιτικούς (κάθε πολιτικής ιδεολογίας), αυτοί μόνο ως ‘’κιμάς’’ μπορούν να κατηγορηθούν. Τουτέστιν, πόσο να φταίει ο κιμάς!

Φυσικά όλοι οι αυθεραίτως (=αυταρχικώς) δρώντες, δεν είναι συνειδητά φασίστες. Δεν πράττουν το κακό ‘’εν γνώση’’ τους.

Ο Σωκράτης έλεγε ‘’ουδεις εκών κακός’’. Κανείς δεν πράττει το κακό γνωρίζοντας και έχοντας την αίσθηση ότι πράτει το κακό.

Όλες οι πράξεις του ανθρώπου στη γη, γίνονται στο όνομα του καλού. Για ένα καλύτερο κόσμο ο Χίτλερ αιματοκύλισε την Ευρώπη. Για ένα καλύτερο κόσμο ο Στάλιν κατέσφαξε εκατομμύρια συντρόφους του. Για έναν καλύτερο κόσμο μάχονται οι Τζιχαντιστές, για έναν καλύτερο κόσμο η Δύση μανικώς ''εκδημοκρατίζει'' την Μ. Ανατολή, Αφρική, Κ. Ασία κλπ.
Για έναν καλύτερο κόσμο αγωνίζονται οι Νεοφιλελεύθεροι, οι Μαρξιστές, οι Αναρχοκομμουνιστές κλπ.
Για μια καλύτερη οικογένεια, επιβάλλεται ο άντρας στη γυναίκα και το αντίθετο. Στο όνομα του αγαθού της ελευθερίας (που δε σηκώνει φασισμό) χωρίζουν οι μισοί γάμοι σήμερα. Στο όνομα του αγαθού της ελευθερίας και αυτοδιάθεσης του σώματος κατασφάζονται 200.000 αγέννητα παιδιά ο χρόνο στην Ελλάδα.

Ας ψάξουμε λοιπόν όλοι να βρούμε το φασίστα που κρύβουμε μέσα μας κι ας αφήσουμε στη άκρη επιτέλους το μένος (ή τη λατρεία) εναντίον των φασιστών μισό αιώνα πριν.

ΝΑΛ