Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας (!)
Τι έγινε ρε παιδιά; Έπεσε ή κυβέρνηση, ή ακόμα; Ρωτώ διότι έχω μια λύση για την ''επόμενη μέρα’’!
Παρακαλώ, μην ερμηνεύσετε κατά γράμμα τα παρακάτω, δεδομένου ότι είναι λίγο (έως πολύ), προβοκατόρικα, για να προκαλέσουν έναν εποικοδομητικό καυγά !
Λοιπόν έχουμε και λέμε ! ... Αφού ρε παιδιά δεν μπορούμε μόνοι μας, γιατί δε βάζουμε τους Γερμανούς να μας κυβερνήσουν; Θα με χλευάσετε τώρα και θα με χαρακτηρίσετε ως ξεπουλημένο διεθνιστή. Κάποτε θυμάμαι μου είπαν ‘’ποιος ξέρει τι γραμμάτια ξεπληρώνεις ΡΕ’’!
Βεβαίως, έχω να αντιτάξω :
- Ότι, την παιγνιώδη παραπάνω υπόδειξη είχε πρώτος κάποτε τολμήσει ο Μάνος Χατζιδάκις: «Να φέρουμε τους Ευρωπαίους να μας κυβερνήσουν, ώστε να μπορέσουμε εμείς να ασχοληθούμε με τα ουσιώδη». (βλέπε link στο τέλος)
- Και επίσης ότι, δεν γίνεται όλοι να θέλουμε ποιότητα ζωής Γερμανίας, αλλά με Έλληνες κυβερνώντες! Είναι σαν να θελουμε να φτιάξουν Mercedes οι Έλληνες!
Όμως, ας εξετάσουμε ποιοι είναι οι κατήγοροι.
1. Αυτοί που ανήκουν στο χώρο της Δεξιάς, είναι χωρισμένοι σε 4 υποκατηγορίες.
α. Τους φιλελευθέρους ή νεοφιλελεύθερους κοσμοπολίτες, οι οποίοι δεν έχουν κανένα μα κανένα λόγο να είναι αντίθετοι στην πρότασή μου, εφόσον ο κοσμοπολιτισμός και η πλανητική τους κουλτούρα, τους καθιστά διεθνιστές ‘’τη πράξη’’. Άλλωστε το όνειρο για μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη ή οι παγκοσμιοποιημένες αγορές, τι άλλο από διεθνισμός είναι.
β. Τους παραδοσιακούς εθνοφυλετιστές και συντηρητικούς κρατιστές (όπως ισχυρίζονται), οι οποίοι είναι τα ‘’βαρίδια’’ της προηγούμενης κατηγορίας στην πορεία της προς τον διεθνισμό. Αυτοί είναι ως επί το πλείστον ακραία στοιχεία (πχ φασίστες) ή απαίδευτοι νόες (πχ αρχαιολάγνοι). Αυτοί δεν κατάλαβαν ότι η Ελλάδα και η Ευρώπη, σχετίζονται με τους ίδιους όρους που σχετιζόταν το χωριό με την πόλη στην Ελλάδα του ’60. Δεν κατάλαβαν ότι, τα ευρωπαϊκά κράτη σχετίζονται μεταξύ τους σήμερα, με τους ίδιους όρους που σχετίζονταν οι πόλεις-κράτη της κλασικής Ελλάδας.
γ. Τους ‘’ρομαντικούς ΠΑΣΟΚτζίδες’’ (ονομάζω έτσι τους δεξιούς των τελευταίων 48 χρόνων), οι οποίοι θεωρούν μίασμα ότι ‘’μη εθνικόν’’. Αυτοί είναι προσκολλημένοι στις συναισθηματικές αναμνήσεις του αναγνωστικού της 1ης Δημοτικού και των αμερικανικών κόμικς των παιδικών τους χρόνων. Αφού συνδυάζουν αυτά τα δύο, μπορούν να συνδυάσουν τα πάντα. Σχοινοβατούν ως εκ τούτου πάνω από το βάραθρο της προσωπικής τους σχιζοφρένειας (εφόσον όλη αυτή η αναπόληση γίνεται από ......άρηδες συνταξιούχους δίπλα στο τζάκι, με λουκάνικα και κόκκινο κρασί). Φυσικά αυτοί δεν θέλουν Γερμανούς, δι' ευνόητους λόγους. Θα τους κόψουν τη σύνταξη και κυρίως το συναισθηματισμό. Και τί είναι η ζωή χωρίς φαντασιόπληκτες ρομαντικές αναπολήσεις!
δ. Τέλος είναι και οι χριστιανοί (όχι ευκαταφρόνητη μερίδα όπως νομίζουν μερικοί). Γι' αυτούς, όλα είναι μία συνομωσία εναντίον της Ορθοδοξίας (της ‘’a la carte’’ ορθοδοξίας of course) και δη της ελλαδικής τοιαύτης. Θα ήταν σύμφωνοι να μας κυβερνήσουν οι Ρώσοι, αλλά όχι οι Γερμανοί. Άλλο πράμα η ‘’ευλογημένη’’ ρωσική πολιτική και οι ρωσικές μπίζνες και άλλο η ‘’νεοταξική’’ Δυτική πολιτική και μπίζνες(!).
2. Αυτοί που ανήκουν στο χώρο της Αριστεράς μπορούν να διαχωριστούν σε δύο κατηγορίες.
α. Τους ‘’εξ ορισμού διεθνιστές’’! Τους παραδοσιακούς δηλαδή αριστερούς (που έχουν κάποιο παππού που πολέμησε στον εμφύλιο κλπ), οι οποίοι τώρα αισθάνονται εντελώς αδύναμοι! Οι ελπίδες τους γκρεμίστηκαν το ‘89. Παραμένουν μόνο ιδεοληπτικώς εναντίον της πρότασης ‘’να μας κυβερνήσουν οι Γερμανοί’’. Στην πραγματικότητα αυτή η πρόταση είναι ακριβώς αυτή που θα εξασφάλιζε το ιδεολογικό τους προφίλ σήμερα (αλληλεγγύη - δικαιοσύνη - ισότητα - εργασία - ευημερία - σχετική αταξικότητα - αθρησκεία κλπ), αφού εξέλειπαν άλλα πρότυπα (βλέπε πρώην Σοβ. Ένωση).
β. Αυτούς της νεωτερίστικης αριστεράς (ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ κλπ) που δεν είναι στην πραγματικότητα αριστεροί. Είναι πλέον γνωστόν τοις πάσι, ότι είναι οι φαύλοι μηδενιστές των γενεών που γέννησε η Χούντα (και κατακλύζουν και τη ‘’δεξιά’’ φυσικά). Αυτοί αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων και δεν θα ήθελαν να κυβερνώνται από κανένα εφόσον κάθε προσπάθεια διακυβέρνησής τους με διαφορετικό από τον προτεινόμενο από αυτούς τρόπο, είναι φασισμός (οπότε ούτε και από τους Γερμανούς).
3. Τέλος έχουμε τους οπαδούς του «Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες»! οι οποίοι, είναι τόσο λίγοι που δεν αποτελούν κρίσιμη μάζα. Αυτό το ‘’κι ας τρώγωμεν πέτρες’’ (ως ειδοποιός διαφορά και κριτήριο ελληνικότητας), δεν είναι και πολύ δελεαστικό στην εποχή μας (!)
Μετά τα παραπάνω, δεν αισθάνομαι καθόλου άσχημα να ξαναυποστηρίξω την (προβοκατόρικη ομολογουμένως) άποψη μου ότι αν μπορούσα να διαλέξω μεταξύ αυτών που μας κυβέρνησαν τα τελευταία 48 χρόνια, καλύτερα για την Ελλάδα να μας κυβερνούσαν οι Γερμανοί. Το κακό που θα έκαναν στον ελληνισμό θα ήταν μικρότερο.
Τί είναι χειρότερο για ένα λαό, να αφανιστεί ή να παρηκμάσει; Τι τιμά τη μνήμη των προγόνων του και τον πολιτισμό του. Καλύτερα πχ για τους ινδιάνους που εξέλειπαν ή αν παρήκμαζαν;
Αφού δεν μπορούμε να είμαστε οι ΕΛΛΗΝΕΣ της Ευρώπης, ας ήμασταν οι Έλληνες της Γερμανίας, όπως λέμε οι Βαυαροί της Γερμανίας. Όπως κράτησαν την ιδιαιτερότητά τους αυτοί (οι Βαυαροί), έτσι θα την κρατάγαμε κι εμείς. Ή μήπως ούτε αυτό;
Επίλογος
Θα τρίζουν τα κόκκαλα και των δύο μου παππούδων που πολέμησαν και τραυματίστηκαν από τους Γερμανούς!
Σημείωση
- Ο διαχωρισμός σε δεξιό και αριστερό πολιτικό χώρο έγινε για να διευκολυνθεί η επιχειρηματολογία. Στην πραγματικότητα υπάρχει κυρίως ένα διευρυμένο κέντρο ή αν θέλετε ένας διευρυμένος ''απολιτίκ'' χώρος, όπου όλοι οι ιδιώτες (idiots), χωράμε!
- Περισσότερα επί του θέματος, αλλά από άλλη σκοπιά θα βρείτε εδώ
ΝΑΛ