Ποιητική Συλλογή ''Η μαγιά''

ΝΑΝΑΛΠοιητική Συλλογή 

''Η μαγιά''

 

 

 

 

Μακεδονία

Ήρωες και πατριώτες

Η φάλαινα

Ήρωας

Έφτασε 'κείνη η ώρα

Λαθρεπιβάτες

Μεταξοσκώληκες

Είμαι Έλληνας

Η Σημαία

Ο Χορός των Βρυκολάλων

Εχθροί και προδότες

 

Μακεδονία

Π. 01 - 3 Φεβ 2018

Όνομα ξένο έγινε,

ο πιο τρελός σου πόθος,

βαθιά μέσα σου το 'ξερες,

πάντα ότι ‘σαι νόθος.

Γείτονα σε λυπόμαστε,

που ιστορικό δεν έχεις,

Ελλάς, γαϊδουρόδενε,

παρά μετά να τρέχεις.

Φίλε μας, είσαι πονηρός,

μ' ακόμα κι αν βελάξεις,

τώρα ειν’ η ώρα η καλή,

τ' όνομα να αλλάξεις.

Τ' όνομα είναι ταυτότητα,

και η ψυχή των όντων,

ο σύνδεσμος των ζωντανών,

μετά των απελθόντων.

Δικαίωμα δεν έχουμε,

προγόνους να ξεχνάμε,

τ’ όνομα που μας έδωσαν,

ας μην το ξεπουλάμε.

Σιγά σιγά το πίστεψαν,

πως είναι Μακεδόνες,

σιγά σιγά ξεχάσαμε,

πως ζούμε εδώ αιώνες.

Ράσα δεν κάνουν τον παπά,

θα 'πρεπε να γνωρίζει,

κάθε λαός τη μοίρα του,

μόνος του την ορίζει.

Έτσι αφήσαμε κι εμείς,

ότι ήτανε δικό μας,

και μας τραβούν τώρα τ' αυτί,

γαμώ το κέρατό μας.

Μέσα στο γλέντι το πολύ,

μέσα στα τσιφτετέλια,

πουλήσαμε την αρχοντιά,

και γίναμε για γέλια.

Μας θάμπωσαν μας τύφλωσαν,

προόδου καθρεφτάκια,

γίναν αυτοί λυκόσκυλα,

κι εμείς τα κουταβάκια.

Φουσκώσαμε και σκάσαμε,

στα πλούτη και τα κάλλη,

η ξιπασιά μας έμεινε,

και μια κοιλιά μεγάλη.

Κληρονομιά θελήσαμε,

καθένας μας ν' αφήσει,

μόνο ότι στο στόμα μας, (κι αλλού)

μπορεί να εισχωρήσει.

Μεσ’ τη ζωή πιστέψαμε

πως ένας είναι ο ρόλος μας,

ότι φάμε, ότι πιούμε,

κι ότι αρπάξει ο κώλος μας.

Πατρίδα και ονόματα,

δεν έχουνε αξία,

έθνος, μη λες, θα πάθουμε,

καμιά αναφυλαξία.

Τα έθνη όλα αδέρφια μας,

τρέλα και φαντασία,

τουλούμπες ομοιόμορφες,

σ’ άλλη συσκευασία.

Απ’ την πολλή ονείρωξη,

πέσαμε σ’ αφασία,

μη μας ξυπνάς απότομα

απ’ την υπνοβασία.

Όλοι όμως το ξέρουμε,

πως και γι’ αυτό το χάλι,

το ψάρι, όσο κι αν φταίξαμε,

βρωμάει απ’ το κεφάλι.

Υπάρχουνε εδώ πολλοί

στη χώρα μας προδότες,

συνόκαιρο είναι της φυλής,

να ζει με εξωμότες.

Λυμαίνονται τον τόπο αυτό,

γεμάτοι αλαζονεία,

να ζει κανείς ή να μη ζει,

σ' αυτή τη κοινωνία.

Αγάπησαν και λάτρεψαν,

πλούτη και εξουσία,

άρχοντες και λαϊκοί,

σε ανίερη συνουσία.

Είναι γραμμένο στου Έλληνα,

βαθιά ως το μεδούλι,

έχουνε μείνει αρκετοί,

που δεν γενήκαν δούλοι.

Μπορούνε κι οι υπόλοιποι,

κεφάλι να σηκώσουν,

μα πρέπει μεσ’ στα στήθια τους,

βαθιά ντροπή να νιώσουν.

Γιατί είναι όντως θλιβερό,

κληρονομιά μεγάλη,

να παίρνουνε οι χτεσινοί,

να κάνουν καρναβάλι.

Θαρσείτε όμως, οι Έλληνες,

ακόμα κι αν κοιμούνται,

θεριά είναι αλλοπρόσαλλα,

όλοι αυτό φοβούνται.

Ξυπνάνε απ’ το λήθαργο

σηκώνονται βρυχιούνται,

μέσα από τις στάχτες τους,

πάντα ξαναγεννιούνται.

ΝΑΛ

 

Επειδή τώρα τελευταία υπάρχει γύρω μας πολύς πατριωτισμός και ηρωισμός, ας δούμε λίγο ποιητικά το θέμα …

Ήρωες και πατριώτες

π. 02 - 24 Μαρ 2018

Ο πατριώτης είν’ αυτός,

που έχει προσπαθήσει,

χώρα να χτίσει δυνατή,

σε ειρήνη έχει μοχθήσει,

για να μην χρειαστεί ποτέ,

γι αυτήν να πολεμήσει.

Όχι αυτός που το στρατό,

νόμιζε χαμαλίκι,

και τώρα πάει πόλεμο,

από τσαμπουκαλίκι.

Βύσμα κι αν έχει δυνατό,

όσο κι αν τον συμφέρει,

τον στρατιώτη γιόκα του,

κοντά του δε θα φέρει.

Δεν είν' αυτός που μια φορά,

θα πάει να πολεμήσει,

μα αυτός που καθημερινά,

τον καναπέ θ’ αφήσει.

Μάχη όποιος δίνει στη ζωή,

για τη δικαιοσύνη,

για να στηρίξει αδύναμους,

να πολεμήσει κτήνη.

Δεν είν’ αυτός που στα δεινά,

όλους τους άλλους βρίζει,

μα αυτός που στις αναποδιές,

αδιάφορα σφυρίζει.

Ήρωας είναι αυτός,

που σήμερα επιλέγει,

το γείτονα να σεβαστεί,

τον άλλο να μη κλέβει

Αυτός που δεν πουλήθηκε,

στο κόμμα το δικό του,

αυτός που δεν προστάτεψε,

μόνο τον εαυτό του.

Αυτός που δεν αφέθηκε,

στο δημόσιο ν’ αράξει,

μ’ αυτός που ονειρεύτηκε,

το κόσμο να αλλάξει.

Αυτός που δε προτίμησε,

με σύνταξη να ζήσει,

και των παιδιών του άκριτα,

το μέλλον να στερήσει.

Με κίνδυνο να πληγωθεί,

να πάρει την ευθύνη,

να μη κοίτα τη βόλεψη,

να χαίρει στην οδύνη.

Η φιλαυτία του ποτέ,

δε θα τον ξεγελάσει,

ακόμα κι αν κυνηγηθεί,

ακόμα κι αν πεινάσει.

Αυτός είναι ο ήρωας,

αυτό είν' αντρειοσύνη,

αυτός ο Έλληνας μπορεί,

εχθρό ν' απομακρύνει.

Όλοι οι άλλοι είμαστε …

''μαγκιά κλανιά κι απόστημα και κώλο φινιστρίνι''

ΝΑΛ

 

Η φάλαινα

π. 3 - 20 Αυγ 2018

Γοργόνα αν ήταν κάποτε,

κατάντησε εταίρα,

παχιά λιγδιάρα φάλαινα,

και φώκιας θυγατέρα.

Στ’ ανάσκελα συνήθισε,

να ζει έχει λησμονήσει,

πολύ βαριά κοιμήθηκε,

δε λέει, να ξυπνήσει.

Στα λύματα ξεπλύθηκε,

πληγές έχει ανοίξει,

η μπόχα απ’ την απλυσιά,

κοντεύει να την πνίξει.

Φάλαινα που κολύμπησε,

μες το δικό της λίπος,

και στα ρηχά ξεβράστηκε,

κι έγινε μόνο ρύπος.

Το διαλυμένο πτώμα της,

στη γη άμα σαπίσει,

αρχαίος σπόρος κάποτε,

ίσως και να βλαστήσει.

ΝAΛ

 

Ήρωας

π. 4 - 9 Ιαν 2019

Ήρωας είναι αυτός,
που δεν τον πολυνοιάζει,
πόσα σουβλάκια στη ζωή,
μένουν να σαβουριάζει.

Για το μισθό και σύνταξη,
δε δίνει αυτός αγώνες,
αυτά είναι για Είλωτες,
όχι για Μακεδόνες.

Με σπάγκους και με τσιφούτηδες,
δεν κάνει πηγαδάκια,
δεν τον αγχώνει η τιμή,
που 'χουν τα ραπανάκια.

Κατάρα του είν' ο καναπές,
κι η βόλεψη στο τζάκι,
του Προμηθέα εγγονός,
παιδί του Καζαντζάκη.

Στη κοινωνία γύρω του,
δε δίνει σημασία,
στόχος του η ανθρωπότητα,

και η αθανασία.

Πεθαίνει για τους λαϊκούς,

και τους πορφυρογέννητους,

ακούει μόνο τους νεκρούς
και ζει για τους αγέννητους.

ΝΑΛ

 

Έφτασε 'κείνη η ώρα

π. 5 - 15 Ιαν 2019

‘’Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα’’,

πολλά θεριά μας πολεμούν και έθνη σαρκοβόρα,

Προδότες μας διχάζουνε, στα σπλάχνα μας βαρούνε,

ολόκληρους να καταπιούν, θέλουν μα δε μπορούνε.

Τρώνε από μας αχόρταγα, μα πάντα μένει σπόρος

μαγιά, θεματοφύλακας και αγγελιοφόρος,

Ρίζα για τους αγέννητους, μαστός γαλακτοφόρος,

Θεραπαινίδα αγέραστη, αιώνια τελεσφόρος.

Το νου να συμμαζέψουμε, και ας συλλογιστούμε,

Πως ...

Είναι στη μοίρα μας γραφτό, πως λίγοι όταν βρεθούμε,

και παίρνουμε απόφαση, για να αναστηθούμε,

Με τους νεκρούς κι αγέννητους, να συμφιλιωθούμε,

Λίγες φορές χανόμαστε, πολλές φορές νικούμε.

Αδέρφια ας ξυπνήσουμε, έφτασε πια η ώρα,

Η ΜΑΝΑ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ας σηκωθούμε τώρα.

ΝAΛ

 

 

Λαθρεπιβάτες

π. 6, 25 Ιαν19

(Ημέρα ψηφισης Συμφωνίας Πρεσπών στη Βουλή)

Έλα μωρέ τι έγινε, ποιος δίνει σημασία,

σταμάτα αυτά τα κωμικά, για την ονομασία.

Άλλοι τα κανονίζουνε, τα πάντα είναι στημένα,

με λογική μπακάληδων και κοστολογημένα.

Σιγά σιγά από καιρό, μας έχουνε δαμάσει,

υπνωτισμένοι ακόλουθοι, αδιάφοροι κομπάρσοι.

Κανείς δε θα μας θυμηθεί, γρήγορα θα μας θάψουν,

αυτόχειρες μοναδικοί, ιστορικοί θα γράψουν.

Λαθρεπιβάτες της ζωής, περαστικοί τυχαίοι,

σα να φυτρώσαμε εκεί, που χέσαν οι αρχαίοι.

ΝΑΛ

 

 

Μεταξοσκώληκες

π. 7, 25 Ιαν19

Με μεταξένια ψέματα,

τον κόσμο τους υφαίνουν,

μες το κουκούλι κλείνονται,

γλύφονται και σωπαίνουν.

Το κάθε νήμα πιο σφιχτά,

Νου και ψυχή τους δένει,

στα ζωικά τους ένστικτα,

τυφλά υποταγμένοι.

Φαντάζονται, καμώνονται,

φουσκώνουν μ’ αντριλίκια,

ποτέ τους δεν κατάλαβαν,

μες τα μασκαραλίκια,

πως ...

οι μεταξοσκώληκες,

είναι κι αυτοί σκουλήκια.

ΝΑΛ

Σημείωση:

Αφιερωμένο σε όλους τους άρχοντες και αξιωματούχους και γενικά ανθρώπους με επιρροή, 

που μπορούσαν να αντιδράσουν έστω και ελάχιστα και δεν το έκαναν, 

κλεισμένοι στον απόλυτο αυτισμό τους.

 

Είμαι Έλληνας

π. 8, 23 Μαρ 19

Είμαι λιγάκι δύστροπος,
ίσως και κατεργάρης,
σίγουρα πολυμήχανος,
και συνεχώς γκρινιάρης.

Η εξουσία είν’ εχθρός,
η ελευθερία φάρος,
θεσμοί και νόμοι, βάσανο,
κι η πειθαρχία βάρος.

Το ξέρω είμ' ανυπότακτος,
δε μπαίνω σε καλούπι,
καρφώνομαι στο πείσμα μου,

δεν το κουνάω ρούπι.

Με το Θεό μου τα 'χω βρει,
τον έχω κολλητάρι,

είμαι μαζί του μπεσαλής,

κι εκείνος με γουστάρει.

Ο έρωτάς μου, η ζωή,

μα φίλος μου κι ο χάρος,

γρήγορα αλλάζω γίνομαι,

από γλετζές, κουρσάρος.

Δαίμονας είμαι κι άγγελος,

γέρος, παιδί και βρέφος,

κι από γαλάζιος ουρανός,

θολούρα μαύρο νέφος.

Πίνακας ατελείωτος,

κι όχι καθάρια εικόνα.

σαν άγρια διαδήλωση,

τίγκα στα δακρυνογόνα.

Με βλέπει κάποιος κι απορεί,

δύσκολο να με νιώσει,

κι ακόμα δυσκολότερο,

να με ξεθεμελιώσει,

γιατί….

είμαι αυτός που άρχισε,

κι αυτός που θα τελειώσει.

ΝΑΛ

 

Σημαία

π. 9, 24 Μαρ 19

Μικραίνει ο χρόνος, σταματά,

βαθιά σαν τη κοιτάζεις,

μέσα σου ξεκλειδώνεσαι,

και μυστικά αλλάζεις.

Δύναμη έχει αφύσικη,

κι αιώνες παρασέρνει,

μέλλον, παρόν και παρελθόν,

στον ίδιο τόπο φέρνει.

Γίνεσαι κληροδότημα,

των τέκνων σου χρεώστης,

συνδαιτυμόνας των θεών,

και φυλής σου γνώστης.

Γεμίζεις από ουρανό,

σα θάλασσα πλαταίνεις,

ζωή σου δίνουν οι νεκροί,

γι αγέννητους πεθαίνεις.

Τρέμουν τα σπλάχνα και ριγούν,

γλυκά η καρδιά, θα σπάσει,

ένα με αυτήνε γίνεσαι,

κι αυτή θα σε σκεπάσει.

ΝΑΛ

 

 

 

 

Ο χορός των βρυκολάκων 

π. 10, 21 Μαΐου 23

 

Κρύο φιλί σου έδωσε, 

λάγνο και σε μεθάει, 

το τέρας π’ όλο τάιζες, 

πάλι ψηφολυσσάει. 

στο γλέντι του σε κάλεσε, 

μια Κυριακή του Μάη, 

τις σάρκες από τα σφαχτά, 

παιδιά σου σε κερνάει. 

 

Να πας, 

να πας, 

να φας, 

να πιείς, 

 

ζόμπι να συνουσιαστείς, 

μη χολοσκάς, μη σκοτιστείς, 

ζωή δεν έχεις να νοιαστείς, 

νεκρός δεν ξεψυχάει.

 

ΝΑΛ

 

Εχθροί και προδότες

π. 11, 21 Μαΐου 23

 

Αριστερά είναι εχθροί 

και δεξιά προδότες, 

στο κέντρο οι προαγωγοί,

στον πάτο θιασώτες.

Πάλι οι αρχιδιάβολοι,

ψάχνουν για αιμοδότες.

Πάλι οι φτωχοδιάβολοι 

ψάχνουν για εργοδότες.

ΝΑΛ