Τι θα 'πρεπε να επιθυμούμε;

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα ο άνθρωπος είναι ον λογιστικό, επιθυμητικό και θυμικό.

Όμως

Σύμφωνα με τον Ρενέ Ζιράρ, ‘’ο άνθρωπος, αν και είναι «επιθυμητικό» ον, δεν γεννιέται γνωρίζοντας τι ακριβώς «αξίζει» να επιθυμεί. Μαθαίνει μιμούμενος τον άλλο (πρότυπο). Βλέπει τι επιθυμεί ο άλλος-πρότυπο και έτσι αντιλαμβάνεται τι είναι επιθυμητό, οπότε και πυροδοτείται η γένεση της επιθυμίας....Όσο περισσότερους μάλιστα βλέπει να επιθυμούν το υποδειχθέν ως επιθυμητό, τόσο περισσότερο το επιθυμεί. Η σφοδρότητα της επιθυμίας αυξάνει την «αξία» του ποθουμένου’’.

Το πρόβλημα που δημιουργείται τώρα είναι το εξής. Tα πρότυπα δεν είναι τα ίδια όλες τις εποχές και σε όλες τις περιοχές του πλανήτη.

Αλλάζουν τα επιθυμητικά πρότυπα, Αλλάζει το τι ''αξίζει'' να επιθυμούμε. Έτσι εξηγούνται όλα:

        - Σήμερα είναι σέξι, οι αδύνατες γυναίκες, ενώ παλιότερα ήταν οι ‘’άσπρες παχιές και με μακριές πλεξούδες’’.

        -  Παοκτζήδες είναι καλύτεροι από τους Ολυμπιακούς και το ανάποδο.

    - Οι διακοπές στη Μύκονο, η καριέρα στο τραγούδι, η επιτυχία στα οικονομικά, το lifesyle κάθε κοινωνικής τάξης, η αμφισεξουαλικότητα κλπ.

    - H επικρατούσα θρησκεία, η αθεΐα, ο δαρβινισμός, η λατρεία της ατέρμονης εξέλιξης και προόδου, η λατρεία της μουχλιασμένης παράδοσης, και γενικά, ότι ‘’μάθει’’ ο καθείς να επιθυμεί.

Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι οι μορφωμένοι επιθυμούν τη δόξα (υστεροφημία), ενώ οι αμόρφωτοι την καλοπέραση. Οι ‘’μορφωμένοι’’ παίρνουν πρότυπα από την ιστορία, ενώ οι ‘’αμόρφωτοι’’ από την κοινωνία. Και οι δύο κατηγορίες δηλαδή, έχουν ‘’φυτευτές’’ επιθυμίες.

Έτσι ερμηνεύεται νομίζω το γαϊτανάκι του παραλογισμού μας. Όλες οι επιθυμίες μας είναι φυτευτές. Η μητέρα όλων των μαχών θαπρεπε να διεξάγεται στο πεδίο της αναγνώρισης και απώθησης των φυτευτών περιστασιακών επιθυμιών. Απώθησης των ψεύτικων και εγκόλπωσης των Αληθινών αν υπάρχουν.

Και εδώ μπαίνει πάλι Η ερώτηση. Τι είναι αληθινό;

Σύμφωνα με τον Πιλάτο, τίποτα δεν είναι αληθινό. Και σύμφωνα με το Χρήστο Γιανναρά (και φυστικά σύμφωνα με την ορθόδοξη πατερική και ιδίως ''Μαξιμιανή'' θεολογία), ''αληθινό είναι αυτό που δε μεταβάλλεται στο χρόνο και από κοινωνία σε κοινωνία'' (βλ. ''οι λόγοι των όντων''). Αν υπάρχει κάτι που δεν μεταβάλλεται, αυτό οφείλουμε να ανακαλύψουμε, αλλά σίγουρα όχι σε αυτό το κείμενο.

Πάντως, για να γίνουμε και λίγο πεζοί, αν αυτό που επιθυμεί ο άλλος (πρότυπο μου) και επομένως το επιθυμώ κι εγώ, δεν είναι σε αφθονία και δεν μπορούμε να το έχουμε και οι δυο, τότε γινόμαστε αντίπαλοι εφόσον το διεκδικούμε.

Έτσι εξηγούνται οι πολιτικοί αντίπαλοι, ειδικά σήμερα. Νομίζατε ότι είναι σύγκρουση ιδεολογιών; Mπα, σύγκρουση του ιδίου επιθυμητού είναι, της εξουσίας!!

ΝΑΛ