Υπάρχει ευτυχία

Κυρίως μετά το ‘’Διαφωτισμό’’ και σίγουρα στην σύγχρονη εποχή, οι σκέψεις (και οι εμπειρίες που τροφοδοτούν τις σκέψεις), ενός ανθρώπου της Δύσης, είναι αποτέλεσμα και κατάφαση ατομικής και συλλογικής αυτοαναφορικότητας. Πατοκοιλιακές γνώμες δηλαδή, χωρίς καμιά βαρύτητα, συνεχώς αλληλοαναίρούμενες. Η ψευδαίσθηση αληθινότητάς τους προέρχεται από την συλλογική ανοχή της κοινωνίας σε ό,τι νάναι.

Η αυτοαναφορικότητα, ατελέσφορη ως προς την απόκτηση ευτυχίας (που είναι το ζητούμενο απ’ τα λογικά όντα), οδηγεί αναπόφευκτα στην κατάθλιψη.

Υπάρχουν δυο ειδών καταθλίψεις.

1) Αυτή κατά την οποία, υπάρχει ευτυχία αλλά εμένα δε με βρήκε, και

2) Αυτή κατά την οποία δεν υπάρχει ευτυχία (ουτοπία) και όσοι είναι ευτυχισμένοι, απλά είναι χαζοχαρούμενοι μικρόνοες.

Η 1η περίπτωση αφορά στους σκληροπυρηνικούς νάρκισσους οι οποίοι τρέφονται από την κατάθλιψη όπως τα σκουλήκια από το πτώμα (το δικό τους πτώμα για την ακρίβεια). Γεμάτος ο Δυτικός κόσμος από δαύτους. Είναι η κατάθλιψη της μάζας.

Η 2η κατάθλιψη, δεν ερμηνεύεται ως αποτυχία απόκτησης της ευτυχίας, αλλά ως μη ύπαρξη καν τέτοιας δυνατότητας. Αμφισβητείται δηλαδή η ευτυχία ως υπαρκτική κατάσταση. Δεν αποτυγχάνει λοιπόν ο άνθρωπος, απλά η ευτυχία είναι ουτοπία. Είναι η κατάθλιψη των διανοουμένων.

Αυτή η 2η περίπτωση είναι η επικίνδυνη. Επικίνδυνη και ως ατομική κατάσταση που ενίοτε οδηγεί στην ηρωική αυτοκτονία, αλλά και επικίνδυνη ως μεταδιδόμενη φιλοσοφία μέσω της ποίησης, της τέχνης και των διανοουμενίστικων γενικά έργων. Είναι ο κεκαλυμμένος μηδενισμός. ο μηδενισμός των ιντελέκτουαλ και όχι της μαφίας και των τυχοδιωκτών. Πετάει ο άλλος μια περισπούδαστη αλλά θλιμμένη μπούρδα σε άψογο συντακτικό και ποιητικές περικοκλάδες, και τσαφ, μεταδίδει όλη τη μαυρίλα της αρρωστημένης του σκέψης σε πολλούς άλλους ‘’αθώους’’ (που παν κι αυτοί γυρεύοντας).

Όμως, η κατάθλιψη, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ την ύπαρξη ευτυχίας (χωρίς ευτυχία, δεν νοείται δυστυχία, όπως δίχως την ύπαρξη του φωτός, δε νοείται το σκοτάδι). Δε μας θλίβει η δυστυχία, μας θλίβει η έλλειψη ευτυχίας. Χωρίς ευτυχία, η κατάθλιψη θα ήταν ο φυσικός χώρος ζωής και δε θα ήταν κακό πράγμα και δε θα το συζητούσαμε τώρα.

Εν ολίγοις, εάν υπάρχει ευτυχία, πρέπει να τη βρούμε, διότι εάν δεν υπάρχει ευτυχία, δεν υπάρχει ούτε κατάθλιψη.

ΝΑΛ