Σύστημα και διεθνής κερδοσκοπία

Παρατηρούμε συχνά σε άρθρα αλλά και σε συζητήσεις ότι, εκφράσεις και έννοιες όπως ''το σύστημα'', ''η διεθνής κερδοσκοπία'', αυτονομούνται από τα φυσικά τους συνθετικά, από τα πρόσωπα και τις διαδικασίες. Όλους εμάς δηλαδή τους ανθρώπους και τον πολιτισμό που δημιουργούμε.

Παίρνουν δηλαδή, μορφή ‘’ελίτ’’ οντότητας , που ''συνωμοτικά'' κυριαρχεί επί των ΜΑΖΩΝ που ανήκουμε όλοι μας.

Όσοι θεωρούν ότι ΔΕΝ ανήκουν στη ΜΑΖΑ τότε μάλλον ξεκάθαρα αναγνωρίζουν ότι αποτελούν κομμάτι του ''συστήματος'', οπότε μάλλον πρέπει να γνωρίζουν  γιατί πράμα μιλάμε. Αν υπάρχει κάποιος εδώ μέσα ας μπει στον κόπο να  μας πληροφορήσει και μας.  

Βέβαια η κατάσταση στην οποία ανήκουμε (εντός ή εκτός ‘’συστήματος’’), συνδέεται ως επί το πλείστον με την οικονομική μας κατάσταση και είναι συχνά συμπτωματική  όπως και ευμετάβλητη. Αν πτωχεύσει ο πλούσιος (του ‘’συστήματος’’), θα ανήκει πλέον στην ''μάζα'' κατηγορώντας  το  ''σύστημα'' και αντιστρόφως ένας νεόπλουτος θα ανήκει προφανώς στο ‘’σύστημα’’ και φρονεί ως τοιούτος.

Τι θέλω να πω με όλα αυτά ;

Λέμε πολλά λόγια και βλέπουμε παντού συνωμοσίες μόνο και μόνο για να ερμηνεύσουμε κάτι απλό. Την αρχέγονη εμπαθή φύση του ανθρώπου.  Το εμπαθές ‘’πρόσωπο’’ δημιουργεί εμπαθή ‘’κοινωνικά πρόσωπα’’ (κοινωνίες – πολιτισμούς).  

Τι πιο απλό !

Ο ισχυρός θα εκμεταλλευτεί τον αδύναμο σε ποσοστό που θα είναι πάντα ικανό μας προβληματίζει, για τη διαφορά μας από το ζωικό βασίλειο.

‘’ .... ἀεὶ ἐσόμενα, έως άν ἡ αὐτή φύσις ἀνθρώπων’’ Θουκυδίδης.

Παρατήρηση

Ίσως στην εποχή μας (Νεωτερικότητα), να υπάρχει μιά ουσιαστική με τις προηγούμενες εποχές διαφορά. Το ‘’σύστημα’’ έχει αυτονομηθεί από τους δημιουργούς του και δρα ανεξάρτητα και έχοντας δικιά του δυναμική. Με αυτό τον τρόπο, καταδυναστεύει ως απόλυτος μονάρχης τα άτομα, που είναι εκ γενετής αναγκασμένα να αναπτυχθούν μέσα στα πλαίσια και με τον τρόπο που αυτό ορίζει. Αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από τα άτομα που εθελουσίως του αναγνωρίζουν απόλυτη εξουσία, εφόσον  το θεωρούν πλέον ‘’φυσικό νόμο - αναγκαιότητα’’. Λέω ‘’πλέον’’, διότι τα άτομα διατηρούν μνήμες ιστορικών εποχών που το ‘’σύστημα’’ δεν υπήρχε. Σε αντάλλαγμα της υποταγής αυτής, τους δίδεται η δυνατότητα να διεκδικούν ένα ‘’πλαφόν’’ επιβίωσης (ικανοποίησης εμπαθών αναγκών).  

Εκτός συστήματος βρίσκεται η ελευθερία.  Έχει όμως κόστος.

- ή, θα το πληρώσεις και η ελευθερία θα σε αποζημιώσει (διότι ευτυχία είναι να ζεις ελεύθερα, αλλά η ελευθερία θέλει ηρωισμό και αυτό έχει κόστος). 

- ή, το σύστημα θα σε ‘’ξεράσει’’,  οπότε θα σε ελευθερώσει ‘’αναγκαστικά’’. 

Αυτή η δεύτερη εκδοχή, έχει δύο σκέλη. 

- ή, ο άνθρωπος ‘’πεθαίνει’’ (κυριολεκτικά αυτοκτονεί) από το βάρος της ελευθερίας, που όμως δεν αναγνωρίζει μη έχοντας καμία συνάφεια και εμπειρία της, 

- ή, απελευθερώνεται πραγματικά τολμώντας να νικήσει τον κόσμο κατά την προτροπή «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε! εγώ νενίκηκα τον κόσμον».

ΝΑΛ