Aλτρουισμοί και Aναλγησίες

Γιατί λοιπόν ο κόσμος δείχνει τόση ευαισθησία για τα δικαιώματα των Ινδιάνων και των φυλών του Αμαζονίου, αλλά όχι των Αφρικανών ή των Πακιστανών για παράδειγμα. Αφού δεν υπάρχει κάποια ποιοτικά εμφανής ανθρωπολογική, ούτε πολιτισμική διαφορά.

Διότι οι Ινδιάνοι είναι "είδος" υπό εξαφάνιση και δεν απειλούν κανένα. Αδύναμοι, πλουμιστοί και γραφικοί. Πολύ μακριά από τον περισσότερο κόσμο και κοντά στο θρύλο!

Θεωρούμε τους Ινδιάνους, κάτι μεταξύ λευκού καρχαρία και καρέτα-καρέτα. Συγκαταβατικά τιθέμεθα υπέρ της επιβίωσης του "είδους". Καλό είναι να υπάρχουν κι αυτοί, ως ατραξιόν άμα πάμε στας Αμερικάς ή στη disneyland. Είναι συναρπαστικό να βλέπεις τους γυμνούς αγρίους προγόνους σου ολοζώντανους σαν σε ζωολογικό κήπο.

Θα 'ταν το ίδιο όμως αν οι Ινδιάνοι πχ δέσποζαν πληθυσμιακά; Διατηρώντας τις παραδόσεις και τα έθιμά τους, θα ήταν τότε αποδεκτοί; Θα τους συμπαθούσαμε τόσο πολύ; Θα γνωρίζαμε τόσα "σοφά" γνωμικά τους, που ξεπερνούν σε σοφία ακόμα και τον Πλάτωνα; (!) Θα αγοράζαμε πιο πολλές ονειροπαγίδες από εικόνες Χριστού;

Το ίδιο ισχύει και με παραδόσεις, που απέχουν χιλιομετρική απόσταση ικανή να μας παρέχει ασφάλεια (κινέζικη, ινδουιστική, αφρικανικές παγανιστικές παραδόσεις, παραδόσεις φυλών Αμαζονίου κλπ). Ποιος καθωσπρέπει δεν έχει ένα Βούδα στο σπίτι του! Ένα ναργιλέ βρε αδερφέ!

Δεν είναι δηλαδή ότι είμαστε "ανοικτοί" στη διαφορετικότητα, απλά είμαστε ανεκτικοί σε ότι δε μας "απειλεί".

Την απειλή ας τη θεωρήσουμε ως υπονόμευση του δικού μας τρόπου ζωής. Την απειλή της επέμβασης στον ατομισμό που με τόσο κόπο χτίσαμε.

Και υπονόμευση ποτέ δεν μπορεί να ισχύσει αν η ομάδα που την επιχειρεί δεν είναι πολυπληθής.

Κανείς δεν έχει πρόβλημα με έναν μαύρο, έναν μουσουλμάνο, έναν Ινδιάνο, έναν Κινέζο. Είναι ο Κινέζος της γειτονιάς, η μασκότ. Πλήρης αποδοχή. Είμαστε ανώτεροι άνθρωποι εμείς.

Άμα όμως ο αριθμός αυξηθεί, τότε ξυπνά σαν από λήθαργο ο πραγματικός εαυτός μας.

Αυτή την περίοδο η υφήλιος προβληματίζεται με το μουσουλμανισμό. Πριν προβληματιζόταν με τον χριστιανισμό (νεοτερικότητα). Αύριο ίσως με τον ινδουισμό ή την κινεζική παράδοση. Ποιος ξέρει!

Πάντα θα υπάρχουν παραδόσεις και πολιτισμοί για τις οποίες ο κόσμος θα "κόβει φλέβες" από αγάπη (όσο αυτές θα'ναι μακριά ή υπό εξαφάνιση). Και πάντα θα τις αρνείται εάν αυτές τελικά επιβιώσουν, εδραιωθούν και πλησιάσουν.

To ίδιο συμβαίνει με όλες τις μειονότητες στις οποίες δεν ανήκουμε. Όσο οι φτωχοί είναι λίγοι και δεν απειλούν την περιουσία μας και τους φέρνει βόλτα το κράτος, είμαστε όλοι ‘’μαρξιστές’’. Αν αυτοί αυξηθούν και μας ‘’απειλήσουν’’, ε, τότε ευκολάκι ο καπιταλισμός.

Κατασκευάσματα του μυαλού οι αλτρουισμοί και οι αναλγησίες, το δίκιο και το άδικο, το δικό μου και το δικό σου.

 ΝΑΛ