Αξιολόγηση Εργαζομένων - Οι δύο όψεις του νομίσματος
Όψις 1η
Στην Ελλάδα ένα ανέκδοτο με δύο λέξεις είναι το ‘’ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ’’.
Η αντίθεση και η αντίδραση των εργαζομένων σε διαφόρους τομείς της δημόσιας διοίκησης σε αυτήν την αξιολόγηση, εστιάζεται στο επιχείρημα, ‘’ποιος είναι αυτός που θα κρίνει εμένα!’’, αμφισβητώντας τις ικανότητες, αλλά και την απαθή κρίση του εκάστοτε αξιολογούντα.
Η απάντηση είναι πολύ απλή.
Κάθε προϊστάμενός – αξιολογών, είναι και αυτός άνθρωπος. Εφόσον είναι άνθρωπος, προφανέστατα είναι ελλιπής ως προς τις ικανότητες, τις γνώσεις και την κρίση του. Πολλώ δε μάλλον είναι ΚΑΙ ΕΜΠΑΘΗΣ (η εμπάθεια είναι η ειδoποιός διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα).
Ώσπερ συνεπάγεται ότι, ΝΑΙ, ο αξιολογών σίγουρα μπορεί να είναι ελλιπής, προκατειλημμένος, εμπαθής.
Οπότε ο αξιολογούμενος θα αδικηθεί. Φυσικά δεν θα αδικηθεί μόνο ο ίδιος, αλλά και οι λοιποί συνεργάτες του (πράγμα το οποίο μειώνει την αδικία κατά κάποιον τρόπο).
Όμως, ναι,
- Ένας αξιολογών μπορεί να με αδικήσει.
- Δύο; … Ίσως!
- Τρεις; … Ναι θα μπορούσε να συμβεί.
Όμως αν θεωρώ ότι παραπάνω από τρεις αξιολογητές με αδικούν, ε τότε, να σκεφτώ το ενδεχόμενο μήπως κανείς δεν με αδίκησε τελικά, αλλά είχαν όλοι δίκιο !
Οπότε ένας εργαζόμενος μετά από 40 χρόνια εργασιακού βίου (με άπειρους δυνητικώς αξιολογητές), δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την ‘’άδικη αξιολόγηση’’. Δε μπορεί βρε αδερφέ όλοι να είναι εναντίον μου!
Επίσης, ποια είναι η εναλλακτική μας πρόταση; Τι αντιπροτείνουμε στην στη θέση της αξιολόγησης;
Όψις 2η
Όμως το νόμισμα της ‘’εν Ελλάδι’’ αξιολόγησης, έχει και άλλη όψη. Αυτή του αξιολογούντα.
O αξιολογών πρέπει να ξεπεράσει ένα άλλο σκόπελο. Αυτό της διαπροσωπικής σχέσης. Ο ‘’αξιολογούμενος’’ θα σου κρατάει μούτρα μετά από μια άσχημη αξιολόγηση. Θα σε αντιπαθήσει και θα σε διαβάλει απαξιώνοντάς σε κοινωνικά.
Τι είναι ο άνθρωπος που δεν βάζει ΑΡΙΣΤΑ κατά την παρηκμασμένη ελλαδική κοινωνία μας! Είναι ένας άσπλαχνος φασίστας! Άσε που και αυτόν τον αξιολογούν οι προιστάμενοί του ως ΑΡΙΣΤΟ! Με τι μούτρα θα βαθμολογήσει με κάτι λιγότερο!
Οπότε για την αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων και προκειμένου να καλυφθεί το έλλειμα αυτοεκτίμισής μας, βάλε σ’ όλους 100! ‘’Εγώ θα αλλάξω το σύστημα;’’, σου λέει ο άλλος.
Πολλοί υποστηρικτές του ‘’άριστα’’, δικαιολογούν την άποψή τους αυτή, επικαλούμενοι το ελληνικό φιλότιμο. Όπως όμως χαρακτηριστικά αναφέρεται από την εποχή του ‘21 ακόμα, αυτό είναι ένας μύθος. Ελλείψει δε υποκατάστατου (αστικής συνείδησης και ευγένειας), καταλήγει να υποδαυλίζει τη φαυλότητα.
Ο Κολοκοτρώνης, χαρακτηριστικά αναφέρει ‘’Εμείς είχαμε την ευλάβειαν* και οι Ευρωπαίοι έχουν την ευγένειαν. Αυτό μας εξίσωνε κάπως πολιτισμικώς. Τώρα που δεν έχουμε την ευλάβειαν, τι μας μένει;’’ Μάλλον η φαυλότητα μας έμεινε λοιπόν.
ΝΑΛ
* Όπου ''ευλάβειαν'', θα διευκολυνθούμε αναναγνώσουμε ''φιλότιμον''.