Είναι οι Θεσμισμένες Κοινωνίες για Ανθρώπους;

Σε πολυεθνικό εργασιακό χώρο στην Ελλάδα, πριν αρκετά χρόνια έλαβε χώρα ο παρακάτω διάλογος μεταξύ του William, του Πασχάλη και του John (προϊστάμενος του William)

- William: Πασχάλης μάι φρεντ, έφαγα μια κλήση φρομ δε πολίς. Έχουμε κανά μπράδερ να την πνίξουμε?
- Πασχάλης: τιιι ??
- John: Get out of here!! ..... γιου μάδερ φάκερ (ψιθύρισε)
- Πασχάλης: ..............
- John: ... έξι μήνες πριν, ούτε που θα 'κανε αυτή τη σκέψη πίσω στο Αμέρικα. On the contrary, would run quickly to pay …

Λίγο-πολύ όλοι μας μπορούμε να επιβεβαιώσουμε το παραπάνω φαινόμενο με παρόμοιες εμπειρίες.

Κακώς λοιπόν εντυπωσιαζόμαστε με τους πολιτισμένους ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, όσο αφορά στην κατά κεφαλήν καλλιέργεια που νομίζουμε ότι έχουν αυτοί.

Κακώς, τους μακαρίζουμε ως ημίθεους! (‘’Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας!’’)

Κακώς, νομίζουμε ότι κάθε ένας από αυτούς τους δυτικούς ανθρώπους είναι εξόχου φυράματος σε σχέση με τους άλλους και δη τους Έλληνες (άλλη πάστα βρε αδερφέ!!)

Δεν υπάρχει ΈΛΛΗΝΑΣ άνθρωπος, ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΚΙΝΕΖΟΣ άνθρωπος.

Υπάρχουν μόνο κοινωνίες ΜΕ θεσμούς και κοινωνίες ΧΩΡΙΣ. (εξαιρούνται από τη σκέψη μας οι απολυταρχίες)

Εδώ βεβαίως μπαίνει ένα ερώτημα.
Είναι οι θεσμισμένες κοινωνίες πολιτισμένες; Οι κοινωνικές συμβάσεις είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι αποτελούν ένδειξη πολιτισμού;

Μάλλον το αντίθετο.

Μόνο κατώτερες ανελεύθερες κοινωνίες όπως αυτές των ζώων, είναι απολύτως θεσμισμένες με νόμους και συμβάσεις (ένστικτα, φυσικοί νόμοι).
Γι αυτό όλα τα ζώα είναι ‘’ευτυχισμένα’’, διότι όλα τα προβλήματά τους είναι θεσμικώς λυμένα (έχετε ποτέ δει ζώο με κατάθλιψη;) 

Αυτό ακριβώς επιθυμεί ο δυτικός άνθρωπος. Προσπαθεί μανικώς να μιμηθεί τα ζώα.

[Καταραμένε θεέ, καταραμένη φύση, γιατί δε με προστατεύσεις και μένα τον ταλαίπωρο με θεσμούς, για να συν-υπάρχω εν αρμονία όπως τα φυτά? Αφού αυτό θέλω. Θέλω θεσμούς και νόμους απαραβίαστους από τον κάθε τυχάρπαστο διπλανό μου.Aν είναι να έχει κι ο άλλος ελευθερία, δε θέλω ελευθερία ούτε για μένα! Δε θέλω να σχετιστώ άμεσα με τον άλλον, [την κόλασή μου (Σατρ)] για να επιβιώσω. Τον σιχαίνομαι τον άλλο! Κι αν με εκμεταλλευτεί; Κι αν καταλάβει ότι δεν είμαι αυτό που δείχνω; Κι αν πρέπει να δώσω κι εγώ πράγματα δικά μου; κι αν πλησιάσει πολύ κοντά; κι αν; κι αν; κι αν;]

Αυτά κι αυτά, δημιουργούν το μέγα Δυτικό πολιτισμό των Tavor, Lexotanil.

Μ' αυτά και με 'κείνα, κουτσά στραβά επιβιώνει ο άνθρωπος στη Δύση.
Λίγο οι θεσμοί, λίγο τα ψυχοφάρμακα, κάτι γίνεται. Και η κοινωνία των ζώων, αφού είναι θεσμισμένη, κάπως είναι υποφερτή, είναι μια μορφή ύπαρξης.

Τι θα γινόταν όμως αν είχαμε μια κοινωνία ζώων, χωρίς θεσμούς (χωρίς ένστικτα, χωρίς φυσικούς νόμους); Κάθε ζώο να μπορεί να σκοτώνει χωρίς να πεινάει, να συνευρίσκεται εκτός οίστρου, να τρώει τα παιδιά του, να μη συγκροτεί ομάδες, να μην παρέχει τροφή η φύση, να μην φροντίζει τα παιδιά του, να μην βρέχει, να μην ξημερώνει, να μην βραδιάζει. Σε τέτοιες κοινωνίες ούτε τα Λεξοτανίλ δεν πιάνουν!

Άρα, οι θεσμοί είναι καλοί, μόνο σε περιπτώσεις κοινωνίας ζώων (ή φυτών). Εξασφαλίζουν την ύπαρξή τους.

Οπότε, στην Ελλάδα, αφού δεν έχουμε θεσμούς, 
1) είτε είμαστε για σκληρά ναρκωτικά, αφού τα λεξοτανίλ δεν αποδίδουν, όπως αναφέραμε προηγουμένως, 
2) είτε κάπου ίσως διασώζεται ένα στοιχειώδες επίπεδο αδιαμεσoλάβητων σχέσεων. Κάποιοι έχουν ακόμα τη δυνατότητα να μην είναι ζώα. Κάποιοι έχουν ακόμα τη δυνατότητα να μην παίρνουν αντικαταθλιπτικά, ούτε καν να καπνίζουν!

Όλα αυτά τα γράφω, διότι καλούμαστε τα χρόνια της ‘’κρίσης’’ να διαλέξουμε. Ελλάδα ή Ξενιτιά; Και το δίλημμα είναι μεγάλο.
Και τα δυο μαζί (συμβάσεις και άμεσες ελεύθερες ανθρώπινες σχέσεις), μάλλον δε γίνεται να τα 'χουμε. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

NAΛ