Ερυσιχθώνια κοινωνία

Το λυπηρό με την ''ελευθερία σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού'' και πλήθος άλλων σύγχρονων κοινωνικών επαναστάσεων, είναι ότι,

...κάνοντας χρήση ενός σύγχρονου κοινωνικού στερεότυπου (της ελευθερίας αυτοπροσδιορισμού), καταρρίπτουν πλήθος άλλων παλαιότερων κοινωνικών στερεοτύπων ...

Αυτή η διαδικασία αποδοχής νέων - απόρριψης παλαιών στερεοτύπων, από κάποιους μπορεί να φαντάζει ως αέναη εξέλιξη. Περισσότερο όμως μοιάζει με φαύλο κύκλο. Κι αυτό γιατί δεν έχει ιδιαίτερη άξια αν για περιορισμένο χρονικό διάστημα στην ανθρώπινη ιστορία, κάποια στερεότυπα καταρριφθούν από κάποια νεότερα, αφού κι αυτά με τη σειρά τους θα καταρριφθούν.

Αξία θα είχε, κάποια στερεότυπα, να μην ήταν στερεότυπα. Να ήταν αλήθεια.

Όμως η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται για αλήθεια. Όχι επειδή δεν πεινά γι αυτήν (εξ ου η μάχη και αλληλοσπαραγμός των στερεοτύπων), αλλά επειδή δεν πιστεύει ότι υπάρχει αλήθεια (Πιλάτος ανακυκλούμενος ανά τους αιώνες).

Έτσι, έχει καταδικάσει τον εαυτό της, σε ατέρμονη πείνα και δίψα (για αλήθεια), αναπτύσσοντας ως αυτοάνοσο, την κυκλικά ατέρμονη απόρριψη - αποδοχή, επαναλαμβανόμενων κοινωνικών στερεότυπων.

Είναι μια Ερυσιχθώνια κοινωνία, που αυτοκαταδικασμένη να βιώνει απόλυτη πείνα και δίψα για αλήθεια, μη έχοντας αλήθεια να φάει, τρώει τις σάρκες της.

(Σημ.: O Ερυσίχθωνας ο Θεσσαλός, καταδικασμένος σε αιώνια πείνα, μη έχοντας να φάει τίποτα πια, άρχισε να τρώει το ίδιο του το κρέας μέχρι που πέθανε).