''Γιατί''... false question ή η μόνη ερώτηση;

Υποθετικός διάλογος, όχι μακριά από την πραγματικότητα.

‘’Γιατί τρως;’’ - ‘’Γιατί πεινάω’’ - ‘’Γιατί πεινάς;’’ - ‘’Γιατί έτσι ειδοποιούμαι να φάω’’ - ‘’Γιατί πρέπει να φας;’’ - ‘’Γιατί να επιβιώσω’’ - ‘’Γιατί να επιβιώσεις’’ - ‘’Γιατί να διαιωνιστεί η ανθρωπότητα’’, - ‘’Γιατί πρέπει να διαιωνιστεί η ανθρωπότητα;’’, ‘’Δεν υπάρχει γιατί. Γιατί έτσι! Άντε και γ…..’’

Ο άνθρωπος υπάρχει, μέσα σε αυτοσυνειδησία σκοπού και αιτίας. Υπάρχει λόγος (αιτία) που πράττει ή σκέφτεται κάτι. Υπάρχει και σκοπός που εμπεριέχεται μέσα στην αιτία (σύμφωνα με τον Αριστοτέλη). Δεν αναρωτιέται γι αυτό. Ζει μέσα σε μια αλληλουχία λόγου, σκοπού και αποτελέσματος. Σε μια αλληλουχία αιτίου-αιτιατού (αιτιότητα). Σε αυτή την αλληλουχία, το αιτιατό συνδέεται με το αίτιο ως απάντηση στο "γιατί". Επίσης το αίτιο συνδέεται με το αιτιατό, με το ‘’γιατί’’ ως μέρος του αιτίου (αφού ο σκοπός και το αποτέλεσμα αποτελούν μέρος τους αιτίου).

Όμως, ενώ ζει αυτή την αυταπόδεικτη πραγματικότητα συνεχόμενων απαντήσεων σε συνεχόμενα "γιατί", αμφισβητεί την ύπαρξη του λόγου (του "γιατι") ύπαρξης αυτής της αλληλουχίας, λέγοντας ότι η ερώτηση "γιατί" είναι ανύπαρκτη και ανοηματική (Dawkins). 

Ξαναλέω μην τυχόν και κάποιος δεν κατάλαβε.
Η ζωή όλη είναι μια συνέχεια αιτίου-αιτιατού, που απαντούν σε συνεχόμενα "γιατί". Παρά ταύτα στα ουσιωδέστερα "γιατί",

ποιος είναι ο λόγος του λόγου;

γιατί υπάρχει "γιατί";

γιατί υπάρχει η αλληλουχία αιτίου-αιτιατού;

απαντάμε ηλίθια (όπως ο Dawkins), ‘’γιατί κλ@@ει το γατί’’.

Παραδειγμα:
Τρώω για να επιβιώσω.
Η αιτία (συμπεριλαμβανομενου του σκοπού=τελικού αιτίου), είναι η ανάγκη για επιβίωση και το αιτιατό είναι η επιβίωση.
Εδώ δικαιολογούμε πλήρως την χρήση του ‘’γιατί’’ (όταν το ταιριάζουμε με την ερώτηση "γιατί τρώω;"). Η απάντηση είναι "διότι έτσι επιτυγχάνω το σκοπό, το αιτιατό, την επιβίωση".

Μόλις όμως ερωτηθεί το υποκείμενο, "γιατί επιβιώνεις" (δηλ. γιατί, "γιατί"?) τότε απευθείας το "γιατί" είναι false question ή ηλίθιο του τύπου "έτσι, επιβιώνω για να επιβιώνω" ή το ηλιθιότερον ‘’επιβιώνω γιατί τρώω’’ ή ακόμα καλύτερα “επιβιώσω για να τρώω!!

Βεβαίως κάποιος μπορεί να πει ότι έτσι υπάρχουν άπειρα "γατιά" του γατιού!!! 
Ε, και τι μ' αυτό; 
Οδηγήθηκε ποτέ κανείς από την απεραντοσύνη του σύμπαντος να αμφισβητήσει την ύπαρξή του ή να σταματήσει να το ερευνά;

E, λοιπόν  αυτό νομίζω είναι το πρόβλημά μας. Το ότι σταματήσαμε πολύ νωρίς τα ‘’γιατί’’. Ή διότι τα απαντήσαμε πολύ εύκολα.