Η αδιαλλαξία ως φασισμός

Από καιρό τώρα ο φασισμός έχει αποσυνδεθεί νοηματικά από τον εθνικισμό. Αφού προηγήθηκαν ιστορικά, τα γνωστά αριστερά φασιστικά πολιτικά μορφώματα, την επίσημη σφραγίδα σε αυτή την αποσύνδεση του φασισμού από τον εθνικισμό, έβαλε ο Μίκης Θεοδωράκης με τη γνωστη δήλωση του "Η πιο επικίνδυνη μορφή φασισμού είναι η αριστερόστροφη".

Οπότε δικαίως και κανονικώς τώρα πια  όροι «φασισμός» και «φασίστας» χρησιμοποιούνται για να χαρακτηρίσουν πρόσωπα, θεσμούς ή καταστάσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την αρχική έννοια του όρου. Έτσι προσδιορίζεται ως «φασισμός» γενικά κάθε άδικη, αντιδημοκρατική και βίαιη πράξη, αδιάλλακτη ιδεολογία, συναίσθημα, συνήθεια στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικογένειας, και των σχέσεων. 

Επειδή όμως οι έννοιες δίκαιο, άδικο, δημοκρατικό, αντιδημοκρατικό, βίαιο (δικαιολογημένη βία και άδικη βία) είναι εντελώς υποκειμενικές και χρησιμοποιούνται εξίσου επιτυχώς από όλους, δε μας μένει παρά μόνο ένα χαρακτηριστικό του φασισμού, το οποίο να αληθεύει.

Η αδιαλλαξία και η απολυτότητα.

Η αδιαλλαξία και η απολυτότητα στις απόψεις μας βέβαια, είναι κοινό χαρακτηριστικό της πλειοψηφίας. Δεν έχει σημασία το μορφωτικό επίπεδο, η ηλικία, η οικονομική κατάσταση. Ίσα ίσα, στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα θα βρει κανείς πολλή διαλλακτικότητα. 

Η αδιαλλαξία είναι χαρακτηριστικό όλων των χώρων. 

Όταν είσαι αδιάλλακτος και απόλυτος, υπάρχουν σύνορα σκέψης (ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα), που διαχωρίζουν το ορθό από το λάθος.

Υπάρχει ψυχολογική εξήγηση σε όλα αυτά. Ο άνθρωπος ως αδύναμο και πεπερασμένο ον, έχει ως βασική ανάγκη ύπαρξης, τη σιγουριά και την ασφάλεια. Και επειδή είναι ψυχοσωματική οντότητα,  η ανάγκη σιγουριάς και της ασφάλειας, εστιάζεται κυρίως στην ασφάλεια και τη σιγουριά των απόψεών του, που θα του εξασφαλίσει και τη φυσική του ασφάλεια.

Θέλει βεβαιότητα. Θέλει απαντήσεις.

Αυτό του προσφέρουν τα κόμματα, οι ιδεολογίες, οι θρησκείες. Κι αυτός απλά επιλέγει ανάλογα με την προαίρεση, το συμφέρον και τις επιρροές του περιβάλλοντος. 

Η βεβαιότητα φέρνει τη σιγουριά, φέρνει την ανταπόδοση. 

H γνώση του καλού και του κακού, τον εξισώνει με το θεό! Τόση είναι η χαρά του! Τόση είναι η ασφάλειά του! Τόση η ηδονή του έρωτα της γνώμης του, που ο άνθρωπος δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να τα χάσει όλα αυτά και να βρεθεί στο κενό και στην αμφιβολία.

Θα κάνει τα πάντα έτσι ώστε να μείνει αδιάλλακτος. 

Αν δεν είχαμε το ένστικτο της κοινωνικότητας και την ανάγκη ο ένας του άλλου, μάλλον θα αλληλοσφαζόμασταν εν τω άμα.

Τόσες διαιρέσεις. Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, άθεοι, γκέι, στρέιτ, παιδιά, γονείς, πατριώτες, διεθνιστές.

Τόσα στρατοπεδα. Όσα και οι ιδεολογίες, Τόσα όσα και τα κόμματα, Τόσα όσα και οι θρησκείες.Τόσα όσα και τα σινάφια. Όσα και τα γούστα μας.

Και όλοι νομίζουμε ''έχουμε ΔΙΚΙΟ''

Τα πάντα μπαίνουν στην προκρούστεια κλίνη. Σωστό ή λάθος. Κανένα περιθώριο σκέψης. Άσπρο ή μαύρο. Απλά πράγματα. Καμία αμφισβήτηση.

Πρέπει να είμαστε το μόνο ζώο με τόση αδιαλλαξία στο είδος του. Το μόνο ζώο που μπορεί να χαρακτηριστεί ‘’φασίστας’’.

ΝΑΛ