Ο εθνομηδενισμός

Θέμα μας ο εθνομηδενισμός. Μπορούμε να τον πούμε και διεθνισμό.

Θα υποστηρίξω παρακάτω ότι, ο εθνομηδενιστής, δεν απορρίπτει γενικά τις συλλογικότητες. Απορρίπτει μόνο μια.  Αυτή τη συλλογικότητα που λέμε έθνος. Κι αυτό είναι παράδοξο. 

Δεν απορρίπτει γενικά, ούτε τις εξ αίματος, αλλά ούτε τις εκ πνεύματος (πολιτισμικές) και φυσικά ούτε και τις εκ παραδόσεως συλλογικότητες.

Ο εθνομηδενιστής, είναι εν τέλει ένας εθνικιστής χωρίς έθνος …. 

Ενώ θα μπορούσε να ήταν πατριώτης με πατρίδα.

Οι εθνομηδενιστές λοιδορούν την έννοια του έθνους και της πατρίδας, αφού έχουν την πεποίθηση ότι τα έθνη είναι τεχνητοί και ανεπιθύμητοι σχηματισμοί. Φρονούν ότι η έννοια του έθνους είναι ανυπόστατη επινόηση και όχι αυθύπαρκτη συλλογικότητα..

Φυσικά δεν κάνουν τον κόπο να δικαιολογήσουν την άποψη αυτή, ούτε να μας πουν σε ποιά λυδία λίθο τρίβουν τις εκατοντάδες συλλογικότητες (που κι αυτοί ομολογούν ότι ανήκουν) και αποφαίνονται για τη γνησιότητά τους.

Οι πεποιθήσεις τους είναι γεμάτες αδιέξοδες δοξασίες και αντιφάσεις.

Να δούμε γιατί.

Λοιπόν. Ο άνθρωπος γεννιέται μέσα σε μια συλλογικότητα, την οικογένεια.

Η οικογένεια αποτελεί μέρος μιας άλλης συλλογικότητας, του συγγενικού κύκλου,  οποίος αποτελεί μέρος μιας άλλης συλλογικότητας, του χωριού, της πόλης, της περιφέρειας.

Η συλλογικότητα της πόλης αποτελεί μέρος της συλλογικότητας του έθνους (ή του κράτους), και ούτω καθεξής

Ανέκαθεν οι συλλογικότητες συγκροτούνται επί τη βάση κάποιων κοινών χαρακτηριστικών. 

Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι φυλετικά ή πολιτισμικά. Οποιαδήποτε άλλη συλλογικότητα, χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί απλά να χαρακτηριστεί ως συμμαχία (συνεταιρισμός ή ανάγκη) προς επίτευξη κοινού σκοπού. 

Το απόλυτο παράδειγμα φυλετικής και πολιτισμικής συλλογικότητας είναι η οικογένεια. Η συγκρότηση συλλογικότητας κυρίως επί τη βάση πολιτισμικής συγγένειας, αποτελεί ευρύτερο σύνολο που εμπεριέχει τη συλλογικότητα της οικογένειας. 

Ο άνθρωπος βρισκόμενος συνεχώς σε αναζήτηση ταυτότητας, παίρνει στοιχεία ταυτότητας πρώτα από την οικογένεια και σε δεύτερη φάση από την ευρύτερη συλλογικότητα, της συγγένειας, της πόλης, του έθνους κλπ.

Οι επόμενες αυτές φάσεις, σχετίζονται απολύτως με την πρώτη, αυτή της οικογένειας, αφού την εμπεριέχουν όπως είπαμε. 

Η δεύτερη φάση (ευρύτερη) της συλλογικότητας επί τη βάση της πολιτισμικής ή και φυλετικής συγγένειας, επηρεάζει την πρώτη φάση της φυλετικής ή και γονιδιακής συγγένειας (όσον αφορά στις αξίες, αντιλήψεις, κλπ). Την επηρεάζει και μάλιστα καθοριστικά.

Δηλαδή η ευρύτερη συλλογικότητα επηρεάζει την μικρότερη και το αντίστροφο σε ένα αέναο κύκλο αλληλοεπηρεασμού με τελικό αποτέλεσμα την απόδοση σε κάθε άνθρωπο μιας ταυτότητας μέλους μιας συλλογικότητας, που άλλοτε είναι εξ αίματος και άλλοτε είναι εκ πνεύματος (πολιτισμική επιρροή) και άλλοτε και τα δύο.

Δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να υπάρχει (πολιτισμικώς ή φυλετικώς) σε μια συλλογικότητα με την οποία δε σχετίζεται, δεν παίρνει από αυτήν ταυτότητα, ούτε την επηρεάζει.

Και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός σε ψευδείς και αληθείς συλλογικότητες. Και μάλιστα αυθαίρετα. Αυτό κι αν είναι επινόημα!

Κάθε ομάδα, συγκροτούμενη επί τη βάση κοινών χαρακτηριστικών, είναι συλλογικότητα. Τέλος!

Μπορεί να μιλήσει κανείς για ''ελαφριές'' συλλογικότητες (ποδοσφαιρικές, ή τύπου ‘’Ελλήνων Συνέλευσις’’), ή για ''ασθενείς'' συλλογικότητες (πχ ΛΟΑΤΚΙ),  ή για ευφυείς συλλογικότητες (επιστημονικές, ακαδημαϊκές). Αλλά για αληθείς ή ψευδείς, δεν μπορεί να μιλήσει.    

Θα σεβόμουν τον εθνομηδενιστή, αν απέρριπτε όλες τις συλλογικότητες. Αν ήταν δηλαδή και οικογενειο-μηδενιστής. Είναι μία έντιμη μηδενιστική προσέγγιση των πραγμάτων.

Αν ήταν ενάντιος σε κάθε συλλογικότητα (έθνος, πόλη, οικογένεια, κόμμα, ιδεολογική ομάδα, ποδοσφαιρική ομάδα κλπ), και τηρούσε ουδέτερη στάση ως προς την δικιά του επιρροή σε συλλογικότητα που ελέγχει και έχει τη δυνατότητα να χειραγωγήσει.

Είναι όμως σχεδόν αδύνατο να τηρήσει ουδέτερη επιρροή στην συλλογικότητα που ελέγχει. 

Η ταυτότητα των μελών της (των παιδιών του), δεν είναι δυνατό να διαφοροποιηθεί από αυτή των γονιών χειριστών της συλλογικότητας. Ο εθνομηδενιστής θα διδάξει στη συλλογικότητά του (στα παιδιά του), ότι υπάρχουν μόνο οι συλλογικότητες που αυτός ορίζει (επειδή το λέει αυτός). Αυτές της οικογένειας, του κόμματος, της ποδοσφαιρικής ομάδας, των διεθνών ομοϊδεατών κλπ. 

Η συλλογικότητα του έθνους θα αφεθεί εκτός.

Αυτός (ο εθνομηδενιστής, δεξιός ή αριστερός), θα εξαντλήσει κάθε εξουσία και χειριστική δεινότητα (ως γονιός) για να κάνει παιδί του εθνομηδενιστή μέσα στην ‘’αληθινή’’ συλλογικότητα της οικογένειας.

Θα πει ‘’εμείς παιδί μου είμαστε Φουρτουνάκηδες και ως τέτοιοι έχουμε αυτά τα πιστεύω και αυτές τις απαραβίαστες Φουρτουναίικες αρχές’’. Επίσης θα του πει ‘’εμείς οι Φουρτουνάκηδες παιδί μου, ανήκουμε στην ευρύτερη συλλογικότητα των παρδαλο-πρασινο-κόκκινο-μπλε’’. "Παρόλα αυτά παιδί μου και ενώ ανήκουμε σε τόσες και τόσες ‘’εξαιρετικά αληθινές’’ συλλογικότητες, υπάρχει μία η οποία είναι ψευδής και δεν ανήκουμε. Αυτή του έθνους. Όχι διότι δε θέλουμε, αλλά γιατί δεν υπάρχει". 

Ζουμ τρια λαρι λαρό!!!

ΔΕ γίνεται ρε φίλε να απορρίπτεις συλλογικότητες κατά το δοκούν.

Δε γίνεται μία συλλογικότητα (η οικογένεια) να τυγχάνει της ΑΠΟΛΥΤΗΣ αποδοχής σου, μόνο και μόνο επειδή εσύ είσαι ο χειριστής της. Ούτε αυτή η συλλογικότητα του κόκκινο-μπλε κόμματος που εντάσσεις το παιδί σου.

Η μόνη έντιμη λύση είναι να αφήσεις τα παιδιά σου στο δάσος να τα μεγαλώσουν οι αρκούδες (και πάλι αυτά θα ενταχθούν στη συλλογικότητα των ζώων που θα τα μεγαλώσουν).

Ειδάλλως, τους δίνεις ταυτότητα μέλους της συλλογικότητας που κι εσύ ΑΚΡΩΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΩΣ αποφάσισες.

Βλέπουμε δηλαδή ότι, ο εθνομηδενιστής, δεν απορρίπτει τις συλλογικότητες ούτε τις εξ αίματος, αλλά ούτε τις εκ πνεύματος και φυσικά ούτε και τις εκ παραδόσεως (όταν λέει ‘’εμένα ο προπάππους μου ήτανε …. πως εγώ τώρα θα …....κλπ).

Είναι εν τέλει ένας εθνικιστής χωρίς έθνος …. Τι θλιβερό.

Θα μπορούσε να ήταν πατριώτης με πατρίδα.