Πεντηκοστή ή Σχιζοφρένεια

Λοιπόν, για κάθε λόγο υπάρχει αντίλογος. Για κάθε προσωπική "αλήθεια" δηλαδή, υπάρχει μια άλλη ισοδύναμη κι αντίθετη. Αυτή η διαπίστωση, έχει διπλή παραδοξότητα.

1) Είναι ο μόνος λόγος που δεν έχει αντίλογο (άρα αληθεύει), και

2) Μας λέει ότι, ‘’είναι αληθές, ότι τίποτα δεν είναι αληθές".

Αυτό μας οδηγεί σε μια άλλη κοινή διαπίστωση (αλήθεια). Αυτή που λέει ότι κάθε λόγος, εκφράζει μια άποψη της αλήθειας, ένα κομμάτι της.

Η ΣΥΝΘΕΣΗ των λόγων μια συλλογικότητας αποτελεί το λόγο της συλλογικότητας, η οποία μπορούμε τότε ασφαλώς να πούμε ότι κατέχει ευρύτερη άποψη της αλήθειας, από αυτήν κάθε μέλους της. Όσο μεγαλύτερη η συλλογικότητα με λόγους σε σύνθεση, τόσο μεγαλύτερη και η κατακτημένη αλήθεια. Έτσι η απόλυτη κατάκτηση της αλήθειας δύναται να αποδοθεί σε μια ενωμένη ανθρωπότητα (όπου ανθρωπότητα = νεκροί, ζωντανοί, αγέννητοι). Σε μια ανθρωπότητα της σύνθεσης των επιμέρους λόγων.

Κατακερματισμένη συλλογικότητα, είναι κατακερματισμένη αλήθεια.

Παρότι, σε θεωρητικό επίπεδο δεχόμαστε σχετικά εύκολα την αλήθεια αυτή, ότι δηλαδή όλες οι γνώμες, όλοι οι λόγοι, είναι απόψεις της ίδιας αλήθειας (άλλες ευρύτερες και άλλες μερικότερες), σε πρακτικό επίπεδο υποστηρίζουμε ως απόλυτη, την δική μας άποψη. Ακόμα κι όταν με "ταπείνωση" λέμε, "αυτή είναι η άποψή μου", στην πραγματικότητα αυτό που εννοούμε είναι "αυτή είναι όλη Η ΑΛΗΘΕΙΑ" και όχι "αυτό είναι το δικό μας μέρος της αλήθειας".

Τα κόμματα, είναι ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της παθογένειας.

Ο διαχωρισμός των πολιτών σε κόμματα είναι σχιζοφρένεια.

[Σημείωση1: Η σχιζοφρένεια είναι σύνθετη λέξη από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις «σχίζειν» ( = διαχωρισμός) και «φρένα» ( = λογική, λόγο)]

[Σημείωση2:Το Άγιο Πνεύμα ονομάζεται και "Πνεύμα της Αληθείας". Μέσα στη σχιζοφρένεια της συνθήκης "λόγος-αντίλογος", η πρόταση της ανίχνευσης της αλήθειας όπως και της εμπειρίας της, μόνο ως δωρεά μπορεί να είναι εφικτή. Η εμπειρία της αλήθειας από μια συλλογικότητα έχει ως αποτέλεσμα αλλά και προϋπόθεση την ενότητα των μελών της. Αλλά η ένωση προϋποθέτει ελευθερία και η ελευθερία προϋποθέτει αγάπη. Ανάποδα αν το πάρουμε είναι, "Αγάπη, Ελευθερία, Ενότητα, Αλήθεια". Δηλαδή, προϋπόθεση της Αλήθειας ως δωρεάς (προσωπικής Πεντηκοστής), είναι η αγάπη που ενώνει και ελευθερώνει. Οτιδήποτε άλλο είναι "λόγος-αντίλογος" χωρίς ίχνος Πεντηκοστής]

ΝΑΛ