Περί Ντόναλτ Τραμπ και Αυτοκτρατοριών
Λίγο ακόμα να συνεχιστεί το φαινόμενο ‘’χίλιοι αναλυτές, χίλιες απόψεις, χίλιες αποτυχίες’’ και θα καταργηθεί το επάγγελμα του αναλυτή. Ήδη κινδυνεύει το επάγγελμα των εταιρειών δημοσκοπήσεων και στατιστικής.
Και αφού λοιπόν οι γνώμες πλέον μικρή αξία έχουν, ακόμα μία δε θα μας χαλάσει πολύ νομίζω.
Λοιπόν,
Η Αμερική είναι αυτοκρατορία.
Τι σημαίνει να είσαι αυτοκρατορία;
Αυτοκρατορία σημαίνει ότι ελέγχεις όλο τον "κόσμο" . Σημαίνει ότι όλοι αισθάνονται την καυτή σου ανάσα στο σβέρκο τους. Όλοι επηρεάζονται αν στραβοξυπνήσεις, όλοι άμα ‘’πέσεις''.
Η αυτοκρατορία διατηρεί αυτή την ταυτότητα για πολύ κυνικούς λόγους.
Ο βασικότερος λόγος είναι διότι έτσι ‘’περνάει καλά’’ εφόσον:
Χρωστάει όσο όλοι οι άλλοι μαζί και δεν τρέχει μία. Κόβει χρήμα όταν της τελειώσει χωρίς αυτό να υποτιμάται, ανατρέποντας όλες τις οικονομικές θεωρίες όλων των πανεπιστημίων από καταβολής κόσμου.
Έτσι είναι οι αυτοκρατορίες. Φτιάχνουν κανόνες, δεν υπακούν σε κανόνες.
Απ’ ότι εύκολα αντιλαμβάνεται και ο πιο χαζός, μια αυτοκρατορία δεν στηρίζεται στην επιτυχημένη εσωτερική οικονομική πολιτική για να δώσει συντάξεις στους πολίτες της (εδώ αρχίζω να λαϊκίζω).
Η εσωτερική πολιτική παίζει απλά το ρόλο της διατήρησης του υποκείμενου. Τη διατήρηση της καρδιάς της αυτοκρατορίας. Πρέπει κάπου να είναι η Ρώμη που ''περνάει καλά'' βρε αδερφέ.
Για να υπάρχει η Ρώμη πρέπει να υπάρχει η αυτοκρατορία.
Για να υπάρχει αυτοκρατορία πρέπει να υπάρχει έλεγχος.
Για να υπάρχει έλεγχος πρέπει να υπάρχει ισχύς.
Για να υπάρχει ισχύς πρέπει να υπάρχει επιτυχημένη εξωτερική πολιτική (και στρατός).
Εξωτερική πολιτική σημαίνει πολιτικοί θεσμοί (Κογκρέσο, ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ) και ΠΡΟΕΔΡΟΣ.
Άρα πρόεδρος σημαίνει 90% εξ. πολιτική και 10% εσωτερική (χοντρά χοντρά).
Ο κάθε πρόεδρος λοιπόν που θέλει να λαϊκίσει (όπως κατηγορείται ο Τραμπ), μπορεί να λαϊκίσει μόνο διά μίας οδού:
Της διατήρησης του Status quo της εξωτερικής πολιτικής, που θα διατηρήσει την ισχύ, που θα διατηρήσει την αυτοκρατορία, που θα διατηρήσει τον πλούτο, που θα διατηρήσει τη σύνταξη του πολίτη (Οκ και ο λαϊκισμός τον βολέψαμε).
Γι αυτό ας μην αγχωνόμαστε οι περιφερειακοί παίκτες.
Ο πλανητάρχης έχει πρώτιστο ηθικό καθήκον να διατηρήσει το Status quo. Και αυτό γίνεται με πολύ συγκεκριμένους και πατροπαράδοτους τρόπους.
Το μόνο που ενδεχομένως να έχει κάποια αξία και γι αυτό υπάρχει μια ελαφρά αναστάτωσις είναι το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος δεν είναι ακριβώς ο ιδανικός τύπος του φερέφωνου (αφού δεν είναι καν πολιτικός) άλλα έχει (άκουσον, άκουσον) ΚΑΙ δικιά του προσωπικότητα.
Αυτό θα μπορούσε να περιπλέκει ενίοτε λίγο έως πολύ (μη γένοιτο) τα πράγματα είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό.
Ίδωμεν.
NAΛ