Ποιητική Συλλογή ''Ποιηφθέγματα''

Ποιητική συλλογή ‘’Ποιηφθέγματα’’

Πρόκειται για ποιητικούς αφορισμούς ή αλλιώς, αποφθεγματικές προεκτάσεις.

Συνδυασμός ποίηματος και αποφθέγματος (ποιηφθέγματα).

Τίτλος είναι ένα απόφθεγμα (γνωμικό).

Προεκλογική περίοδος Μαΐου 2019

(ποιήματα για καλύτερη προετοιμασία των ψηφοφόρων )

(5-26 Μαΐου 2019)

‘’Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε’’

Αγγέλους ονειδίζουμε, δαίμονες αγκαλιάζουμε,

βαρύ ζυγό στο σβέρκο μας, σιγά σιγά στιβάζουμε.

Λιμοκτονούμε τρώγοντας, γεμίζοντας αδειάζουμε.

Φρατεύουνε τα 'πέξω μας, τα μέσα μας λιμάζουνε.

‘’Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα’’

Γουστάρει να ‘χει ο ένας μας, τον άλλονε καβάλα,

παιχνίδια φτιάχνει του μυαλού και ψέματα μεγάλα,

νομίζω ζω σ’ ωκεανό, μα κολυμπώ σε γυάλα.

‘’Πάρ' τη σκούφια σου και βάρα με’’

Μέσα μας το παιδί νωρίς λυντσάραμε,

στον τοίχο τα πτυχία κορνιζάραμε,

σάβανα από δίκαιο καβατζάραμε,

το ίδιο σαπιοκάραβο αγκαζάραμε,

με κάσα νυφοστόλιστη σαλπάραμε.

‘’...βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου…’’

Σε στράβωσε ρε μάγκα το γινάτι σου,

κατέβα απ’ το καλάμι που χεις γι’ άτι σου,

και βγάλε την ψυχή απ’ την απάτη σου.

’’Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω’’  

Στη κούτρα μου ότι κάτσει λογαριάζω,

τα μέσα του σκοπού μου αγιάζω,

λαμποκοπούν τα έξω μου, μέσα μου σκουληκιάζω,

λιτός στο ντρινκ του δήμαρχου, στο σπίτι χλαπακιάζω.

‘’Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές’’

Ξερακιανοί του έρωτα οι πολτοποιητές,

ιδανικοί προκρούστιοι τέκνων πελεκητές,

έρημης γης και κόλασης οι τοποτηρητές.

“Ο άντρας μου είναι κερατάς κι εγώ καλή γυναίκα”

Φρούδες  ελπίδες ντύσαμε, με κίτρινα γιλέκα.

Την αλλαγή θα φέρουμε, εγώ και άλλοι δέκα.

Η λαϊκή μας αγορά, είν’ η δική μας Μέκκα.

“Κλαίει η αλεπού, που πήρε ο αετός την κλώσα”

Άλλο  περνάει απ’ το μυαλο, και άλλα λέει γλώσσα.

θύμα σ’ αχρείους γίνεσαι, τα αυτιά σου τετρακόσια,

πολλοί μονάχα νοιάζονται, πόσα θα πάρουν γρόσα.

“Αντίς να βογκάει το βόδι, βογκάει τ’ αμάξι”

Οι άρχοντες μας έχουνε, τη χώρα μας ρημάξει,

να φάνε θέλουν πιο πολύ και έχουνε λιμάξει.

Κι εμείς τα βόδια από καιρό, την έχουμε αράξει,

φαΐ, πιοτί κι ότι ποθεί, ο κ…... μας ν’ αρπάξει.

“Κι αλευρωμένος να ‘ναι ο ποντικός, η γάτα τον γνωρίζει”

Αυτός νομίζει ότι μιλά, το ψέμα του γκαρίζει,

από ευχές χορτάσαμε, βάλε και βράσε ρύζι.

‘’Το ψέμα καλοψήνεται, η αλήθεια είναι ωμή’’

Χωρίς τοίχους, διάφανη είναι οικοδομή,

του κόσμου είναι σύνθεση, κι όχι αποδομή.

Στα ζώα για να μαντρωθούν, σαλπίζουνε νομή.

"Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι"

Σε λίγο, μόνο απ’ αυτόν, τυφλά θα οδηγείσαι,

Αυτό σημαίνει μάτια μου, να κομματοποιήσαι,

Σα ζώο, πράγμα, σα φυτό, να χρησιμοποιείσαι,

Μάζα άμορφη να γίνεσαι και να πολτοποιείσαι,

Άνθρωπος είσαι να ξεχνάς και να ζωοποιείσαι.

‘’Με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω’’

Eκεί που έτρωγα εχθές, σήμερα μαγαρίζω,

Με τους πιο άσπονδους εχθρούς, γλείφομαι, σαλιαρίζω,

Καρέκλα και πολλά λεφτά, τάξε κι αλληθωρίζω.

Αν θες κι αυτή τη μάνα μου, δεν την αναγνωρίζω.

Την εξουσία δώσε μου, γι αυτήν μόνο δακρύζω.

''Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;''

‘Άλλοι 'ναι αχρείοι υβριστές, κι άλλοι είναι κόλακες,

   Νέοι χωρίς σταλιά ζωής, κι άλλοι γέροι βρυκόλακες.

Ξελιγωμένοι πνίγονται, στου πάθους τους τις ξόβεργες,

    Ψυχρόαιμοι κροκόδειλοι, κι ανέραστες μπετόβεργες.

''Ας μ’ αγαπούν οι επίσκοποι, κι ας με μισούν οι διάκοι''

Καρέκλα εξασφάλισα, χλιδάτο γραφειάκι,

άσε τους άλλους ''ήρωες'', να ψάχνουν την Ιθάκη,

Καμένο έχω μέντορα, λάβαρο τον Πολάκη.

και για γενναίο ίνδαλμα, έχω ένα προσκο-Πάκη.

νομίζω είμαι πρίγκιπας, μα είμ' ένα γυφτάκι.

"Όποιος μπλέξει με τα πίτουρα τον τρων οι κότες"

Αιώνια στη φυλακή, της λήθης τους δεσμώτες,

Πατρίδας, τέκνων και γονιών, επαίσχυντοι προδότες.

"Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα"

Για ένα γαμημένο στέμμα,

και συμφέροντα μπλεγμένα,

χρήμα, δόξα, σπέρμα κι αίμα,

ψέμα, φλέμα, κι άδειο βλέμμα.

''Χύθηκε η μαγειριά μας, πάει και η κουμπαριά μας''

Κάρβουνο ήταν ο αδάμας,

μπιχλιμπίδια μιας ρεκλάμας,

Απ’ το βάρος της μιας ντάμας,

Έσπασε η ζυγαριά μας,

''Έμαθες να μου γυρεύεις, έμαθα να μη σου δίνω''

Τώρα είμαι για μέγαρο, μα εσύ ‘σαι για κλαρίνο

τέτοια ζωή λαχταριστή, πίσω δεν τηνε δίνω,

και τα παιδιά μου ξεπουλώ, για να την παρατείνω,

ψέμα, αλητεία, προσβολές, όλα τα καταπίνω,

βυζιά να φτιάξω προσπαθώ και κώλους να φαρδύνω.

ΝΑΛ