Role Players

Υπάρχουν 2 τύποι ανθρώπων. Αυτοί που αντλούν ταυτότητα από την συλλογική παράδοση (κοινωνία, οικογένεια) και αυτοί που αντλούν ταυτότητα από το ρόλο.

Ποιο ρόλο;

To ρόλο που διαλέγουν κάθε φορά να παίξουν, αφού διαλέξουν έναν από τους κοινωνικά προτεινόμενους.

Αυτός ο ρόλος αποτελεί και τον εαυτό (νομίζουν). Είναι σα να είσαι φοίνικας στο Νείλο και να αποφασίσεις να αυτοπροσδιορίζεσαι ως έλατο της Νορβηγίας. Όμως αυτή η εναλλαγή των ρόλων ή η προσκόλληση σε έναν ή περισσότερους, δε δίνει ταυτότητα στον άνθρωπο, πλην ίσως ιδιότητας, αυτής του ηθοποιού.  Δηλαδή ο άνθρωπος διαλέγει να είναι διεθνιστής ή Αντιγόνι (παρότι δε διάλεξε να γεννηθεί πχ Έλληνας ή με ανδρικά γεννητικά όργανα).

Αυτό ως ικανότητα είναι και η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα. Η δυνατότητά του να αυτοσκηνοθετείται. Αυτη η δυνατότητα είναι και ευλογία και κατάρα.

Ευλογία διότι περιοριζει την ευθύνη του ανθρώπου, αφού ένα φυτό ή ζώο πάντα θα είναι απόλυτα εξαρτημένο από τη φύση και το περιβάλλον. Χωρίς ευθύνη, επομένως χωρίς ενοχη. Χωρίς ελευθερία, χωρίς  δυνατότητα αυτοεξευτελισμού.

(Κάπου διάβασα ότι μόνο ο ελεύθερος νιώθει ενοχή, καθώς εννοεί ότι φέρει ευθύνη. Ο εσωτερικά δούλος δεν ντρέπεται στην πραγματικότητα για τίποτε).

Οι περισσότεροι στη ζωή μας παίζουμε ένα ρόλο.

Το θεμελιώδες ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό; Τι εξυπηρετεί; Για ποιο λόγο ο άνθρωπος ενώ δεν του δόθηκε η δυνατότητα να επιλέξει να γεννηθεί πχ στο χώρο της ελληνικής παράδοσης, ή με ανδρικά γεννητικά όργανα, μπορεί να επιλέξει να μην είναι Έλληνας ή άνδρας;

Και γιατί ο φοίνικας του Νείλου δεν μπορεί να επιλέξει να είναι έλατο της Νορβηγίας;

Κάποιοι σε αυτό το γιατί, θα απαντήσουν “γιατί έτσι”!

Δε μας απασχολούν αυτοί.

Ε, δε θα ασχοληθούμε και με τις αμοιβάδες.