Τι όνειρο κι αυτό!

Κοιμήθηκα για λίγο το μεσημέρι και είδα ένα εκπληκτικό όνειρο!

Ζούσα λέει σε μια χώρα που κατοικείτο από χριστιανούς, κομμουνιστές, εθνικιστές αρχαιολάτρες, φιλελεύθερους καπιταλιστές, εβραίους, κλπ, σε ίδια περίπου ποσοστά.

Την κυβέρνηση αποτελούσε ένα κόμμα που δεν μπορω να θυμηθώ την πολιτική τοποθέτησή του.

Δεν ξέρω πως (όνειρο ήταν άλλωστε), μια βοή ακούγονταν από το κέντρο της πρωτεύουσας.
Κατευθύνθηκα προς τη βοή. Χαλασμός Κυρίου!

Χιλιάδες μετανάστες στο μέσον και χιλιάδες λαού να μαλώνουν και να αντιμαχούν!

Οι χριστιανοί τράβαγαν από τα χέρια τους ρακένδυτους ανθρώπους να τους πάρουν στα σπίτια τους να τους φιλοξενήσουν! - ''Δως μοι τουτον τον Ξένον'', φωναζαν, ''οι αδελφοι του Χριστού μας'', φιλοξενίαν ποιήσωμεν ''τούτων των ελαχίστων''!

Οι κομμουνιστές ωρύονταν! Αδέρφια μας! φώναζαν, οι περιουσίες μας είναι δικές σας! Ελάτε σε μας! ''Μαζί στην επανάσταση''! ''Ενωμένοι στην πάλη των τάξεων!''

Οι εθνικιστές αρχαιολάτρες, μανικώς προσπαθούσαν με παροτρύνσεις και τεράστιες αφίσες του Ξενίου Διός και της Αθηνάς της Ξενίας, να αποσπάσουν μέρος από τους ξένους, προς φιλοξενίαν, αναβιώνοντας έτσι τον αρχαίο θεσμό!

Οι Εβραίοι, με βία, την Αβραμιαίαν φιλοξενίαν επροσπάθουν να προσφέρουν εις τους δυστυχείς μετανάστες.

Οι φιλελεύθεροι και καπιταλιστές, περιχαρείς για το νέο εργατικό δυναμικό που εισήλθε στη χώρα, προσπαθούσαν κι αυτοί με τη σειρά τους να περιθάλψουν τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας!

Αλλά και το κράτος ήταν παρόν διά των βουλευτών που παρεβρίσκοντο άπαντες. Φώναζαν κι αυτοί πως η μέριμνα υπέρ των ταλαίπωρων ξένων, είναι κρατική υποχρέωση και μόνο! ''Οι δομές υποδοχής και ενσωμάτωσης είναι έτοιμες και θα υλοποιηθούν στο ακέραιο!'', φώναζαν.

Οι δε ταλαίπωροι μετανάστες, με δάκρυα συγκίνησης κι ευγνωμοσύνης, αμφισβητούν για πρώτη φορά, τα ισλαμικά (ως επί το πλείστον) τους ιδεώδη, μη γνωρίζοντας τι να πρωτοδιαλέξουν από τα νέα γι αυτούς πολιτισμικά πρότυπα!

ΤΙ ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ ΑΥΤΟ!

NAΛ