Το Βήμα και η Porsche ή αλλιώς, το Δικαίωμά μου στην Πολυτέλεια

Λέμε συχνά, νοερώς ή βοερώς ‘’έχω δικαίωμα να έχω Porsche, εφόσον πληρώνω την εφορία που μου αναλογεί και έχω εργαστεί σκληρά στη ζωή μου’’.

(Όπου Porsche, βάλτε ότι θέλετε εσείς)
(Επίσης όπου ‘’έχω εργασθεί σκληρά στη ζωή μου’’ βάλτε τις συνήθεις επαγγελματικές ασχολίες των τελευταίων 10ετιών, καθόσον κάθε ένας μας θεωρεί ότι σχίζεται στη δουλειά του)
(Επίσης, το ''πληρώνω την εφορία που μου αναλογεί'' μην το πάρετε και πολύ στα σοβαρά)

Κορδωνόμαστε λοιπόν σαν τα παγώνια, αφού τα τακτοποιήσαμε όλα, μέσα μας κι έξω μας.
Όμως, η σκέψη, ‘’έχω ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην πολυτέλεια...’’ υποκρύπτει, ενοχή. Η ενοχή σχετίζεται με την συνείδησή μου, αλλά σχετίζεται και με τον φθόνο του άλλου. Πρέπει να αμυνθώ στο διπλανό μου που, πολύ φυσιολογικά, με φθονεί ενστικτωδώς, εφόσον, ο φθόνος ''άπτεται και των τελείων''.

Πολύ λογικά με φθονεί λοιπόν διότι, ίσως δεν έτυχε,

• να κληρονόμησει όπως εγώ τεράστια περιουσία,
• να μεγαλώσει όπως εγώ σε υγιή (ψυχικά) οικογένεια (ή γενικά σε οικογένεια),
• να γεννηθεί όπως εγώ στα όρια του ‘’πολιτισμένου’’ κόσμου,
• να προικοδοτηθεί όπως εγώ με ψηλό ΙQ και EQ,
• να προικοδοτηθεί όπως εγώ με άριστη σωματική ικανότητα,
• να προικοδοτηθεί όπως εγώ με μεγάλη ψυχική δύναμη,
• να ‘’χωθεί’’ όπως εγώ στο δημόσιο (μίζες, συνδικαλισμός, πολιτικοί),
• να κλέψει όπως εγώ ως ιδιώτης το δημόσιο και το διπλανό μου,

ή απλά με φθονεί από προαίρεση (είναι τεμπέλης και παλιοχαρακτήρας, από επιλογή).

Όπως και να ‘χει, αυτοί που δεν έχουν πρόσβαση στην πολυτέλεια, είναι περισσότεροι από το 90% του πλανήτη και οι περισσότεροι δε ανήκουν στην κατηγορία των τεμπέληδων από επιλογή και προαίρεση.

Οπότε, όσες φορές και να το επαναλάβω, ξέρω βαθιά μέσα μου, ότι δεν μπορώ να έχω ‘’δικαίωμα’’ στην πολυτέλεια. Μπορώ μόνο να την αρπάζω. Να την αρπάζω όπως ο ισχυρός θηρευτής το γευστικό του θήραμα. Να την αρπάζω επειδή ΘΕΛΩ και ΜΠΟΡΩ!

Το γευστικό θήραμα όμως αποτελεί πόλο έλξης και για άλλο θηρευτή. Τον διπλανό μου, που όπως είπαμε παραπάνω, με φθονεί. Προσπαθεί κι αυτός να το αρπάξει. Ευρισκόμενος όμως χαμηλά στην ‘’διατροφική αλυσίδα’’, ως λιγότερο ευνοημένος από τη μοίρα ή από την κακιά του προαίρεση, είναι καταδικασμένος να αποτύχει (μπατιρο-κλέφτης, ιδεολόγος αναρχο-κομμουνιστής, χαζο-φτωχο-επενδυτής, κουτοπόνηρος). Αν σπάνια κάποτε καταφέρει να αρπάξει για λίγο το θήραμα (την πολυτέλεια), τότε υπεραμύνεται κι αυτός του δικαιώματός του να ‘’έχει Porsche’’!

‘’Δυστυχώς’’ όμως, by now, προχωρήσαμε ΈΝΑ ΒΗΜΑ από την εποχή που ήμασταν άγρια ζώα και τώρα δεν αρκούμαστε στην ικανοποίηση των ενστικτωδών ορμών μας. Αισθανόμαστε κάτι ενοχλητικό κάπου εκεί βαθιά. Αυτό είναι ένα εξελικτικό ΒΗΜΑ.

Ή θα καταπνίξουμε αυτό το κάτι (με τα κοινωνικά και νομικά μας δικαιώματα) και θα κάνουμε ΈΝΑ ΒΗΜΑ πίσω, ή θα αφήσουμε αυτό το κάτι να μας κεντρίζει, σπρώχνοντάς μας σε ένα επόμενο εξελικτικό ΒΗΜΑ.

Σημείωση: τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται ‘’αναρχοκομμουνιστικά’’ και ‘’δηθενοσοσιαλιστικά’’, αλλά δεν είναι, αφού οι οπαδοί των παραπάνω ιδεολογιών, ανήκουν ιστορικώς στους ισχυρούς θηρευτές της πολυτέλειας, ως βίαιοι, φθονεροί άρπαγες, κωλοτούμπες της ιστορίας - Άνθρωποι κι αυτοί βεβαίως, όπως οι άλλοι).

ΝΑΛ