Βίος ''κατ' επίγνωση'', ή ''ου κατ' επίγνωση'';

Και οι δύο, σίγουρα δεν άφηναν λέξη να ‘’πέσει κάτω’’. Τις ‘’κάρφωναν’’ τις λέξεις, δεν τις ‘’πετούσαν’’. Διότι όπως χαρισματικά έγραψε ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ‘’Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις Να μην τις παίρνει ο άνεμος’’.

Άρα, τι θα πει αυτό;

O άνθρωπος δεν έχει ευθύνη;

Έχει την ευθύνη της πραγμάτωσης κατ’ επίγνωση βίου, ή όχι;

Σημείωση: ας ορίσουμε ‘’κατ’ επίγνωση βίος’’=’’γνώση καλού-κακού’’ και όπου ‘’καλό’’=’’εύστοχο’’ και όπου ‘’κακό’’=άστοχο’’. Όπου δε ‘’στόχος’’=’’αλήθεια’’, όπου ‘’αλήθεια’’=’’τρόπος ύπαρξης των υπαρκτών’’=’’το αμετάβλητο και αιώνιο’’ (Χ. Γιανναράς-Μαξιμιανή θεολογία )

Αρα, κατ’ επίγνωση βίος είναι η γνώση της ευστοχίας ή αστοχίας μας να πετύχουμε έναν αμετάβλητο και αιώνιο τρόπο ύπαρξης.

Οπότε, ‘’ου κατ’ επίγνωση’’ σημαίνει άγνοια ύπαρξης ευστοχίας-αστοχίας επίτευξης αλλά και γενικά άγνοια ύπαρξης αιώνιου τρόπου ύπαρξης.

Αυτή η άγνοια είναι θάνατος. Όπου θάνατος=άγνοια τρόπου ύπαρξης. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι η άγνοια τρόπου ύπαρξης;

Υπάρχουν περιπτώσεις που φυσικοί παράγοντες είναι τα αίτια (εκ γενετής νόσοι, ασθένειες, νοσηρό περιβάλλον κά) του μη κατ’ επίγνωση βίου.

Εάν δεν ανήκουμε σε αυτές τις κατηγορίες, έχουμε ευθύνη;

Χωρίς να το συνειδητοποιούμε (δηλ. “ου κατ΄επίγνωση’’) ζούμε ένα ζωώδη βίο, ή επειδή ζούμε ένα ζωώδη βίο, ζούμε ‘’ου κατ’ επίγνωση’’; Διαλέξαμε να μην μπορούμε να διαλέξουμε, ή απλά δεν μπορούμε να διαλέξουμε;

Μα, θα πει κάποιος, ‘’αυτό είναι φαύλος κύκλος’’, ΄΄δεν έχω επίγνωση ότι δεν έχω επίγνωση’’ …. και ότι ‘’δεν έχω επίγνωση ότι μπορώ να προσπαθήσω να έχω επίγνωση και να τα καταφέρω αν το θελήσω’’

Κάποιες απαντήσεις πάει να δώσει η θεωρία της “γνωστικής ασυμφωνίας”, αλλά πάλι γιατί ο ένας επιλέγει να “φρονεί όπως πράττει”, ενώ ο άλλος επιμένει να “πράττει όπως φρονεί”;

Εκεί έχω κολλήσει …..

ή πιο απλά, ‘’γιατί είναι δυνατόν, δύο δίδυμα, να έχουν διαφορετική προαίρεση;’’, ‘’το ένα να τοποθετείται θετικά σε μια ζωή εν επιγνώσει και το άλλο όχι;’’

ΝΑΛ